Ταχυδρομικός από το Φλαμπουράρι Ζαγορίου συνέγραψε δύο βιβλία :

«Φιλοτελικές γνώσεις, για μικρούς και μεγάλους», Αθήναι 1975, και «Ιστορική εξέλιξη των Ελληνικών Ταχυδρομείων», Αθήνα 1978. Το δεύτερο βιβλίο συντάχθηκε με αφορμή τα 150 χρόνια από τη δημιουργία της Ελληνικής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας. Στόχος του εγχειριδίου είναι να αποτελέσει μια συνοπτική, αλλά συστηματική εργασία γύρω από την ιστορική εξέλιξη των Ταχυδρομείων στον Ελλαδικό χώρο, συγκεντρώνοντας τα διάσπαρτα ιστορικά ντοκουμέντα μέχρι εκείνη την εποχή.

Βιβλιογραφία

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 15

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1914, αλλά καταγόταν από το Ζαγόρι. Αρχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και τις συνέχισε στο Γυμνάσιο Κέρκυρας απ’ όπου και αποφοίτησε. Το 1932 εισήχθη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πήρε το πτυχίο Ιατρικής το 1938. Παρακολούθησε ένα έτος Παθολογίας στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» κι έπειτα εργάστηκε ως βοηθός στη Β' Χειρουργική Κλινική του «Ευαγγελισμού». Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο το 1939 και κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο υπηρέτησε ως Έφεδρος Ανθυπίατρος στο Β' Ορει­νό Χειρουργείο της 8ης Μεραρχίας στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Το Δεκέμ­βριο του 1944 επιστρατεύτηκε στο Σύνταγμα Μακρυγιάννη και στη συνέχεια αποσπάστηκε στον «Ευαγγελισμό» για την κάλυψη χειρουργικών αναγκών. Αποστρατεύτηκε το 1945, αφού προηγουμένως υπηρέτησε για ένα χρόνο στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.

Το 1943 εργάστηκε στην Αθήνα στη Γ' Χειρουργική Κλινική του «Ευαγγελισμού» ως πρώτος βοηθός του Καθηγητή Κ. Παλιού και κατόπιν ως Επιμελητής. Το 1945 διορίστηκε Διευθυντής της Χειρουργικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Γ. Χατζηκώστα» στα Ιωάννινα, όπου και παρέμεινε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1978. Παράλληλα, στα Ιωάννινα διηύθυνε ιδιωτική κλινική Γενικής Χειρουργικής.

Μετεκπαιδεύτηκε στη θωρακοχειρουργική στο Νο­σοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα και στη συνέχεια οργάνωσε και έθεσε σε λει­τουργία το Χειρουργικό Τμήμα του Σανατορίου Ηπείρου στα Ιωάννινα. Βοήθησε στην εκπαίδευση των Εθελοντών Αδελφών του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και τιμήθηκε από το Κεντρικό Διοικη­τικό Συμβούλιο του Ε.Ε.Σ. με αργυρό μετάλλιο.

Συνέγραψε τις εξής επιστημονικές εργασίες:

«Οξεία λεμφαδενίτις μεσεντερίου» (σε συνεργασία με τον ιατρό Απόστολο Τόλη). Δημοσιεύτηκε στο Δελτίο της Παιδιατρικής Εταιρείας.

«Πλάγιον εξάρθρημα αγκώνος». Ανακοινώθηκε και δημοσιεύτηκε στα Νοσοκομειακά Χρονικά του Ευαγγελισμού.

«Συγγενείς κύστεις χοληφόρων οδών» (σε συνεργασία με τον ιατρό Απόστολο Τόλη).

«Νευρίνωμα στομάχου αιμοραγούντος».

Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων για πολλά χρόνια.

Υπήρξε λάτρης του αθλητισμού. Ήταν ο ίδιος αθλητής στίβου στα νεανικά του χρόνια και εργάστηκε σε όλη του τη ζωή για την ανά­πτυξη του αθλητισμού στην πόλη των Ιωαννίνων. Για την προσφορά του τιμήθηκε από τους αρμόδιους φορείς. Τον Αύγουστο του 1996 ο ΠΑΣ Γιάννινα του απένειμε βραβείο τιμώνοντας τον μεταθανάτια για την προσφορά του.

Βιβλιογραφία

Φωτιάδου Ερμηνεία, Ιατροί, Βίοι Παράλληλοι 1870 - 1943, Ιωάννινα, 1997, 68 – 69

Γεννήθηκε στο Dusseldorf Γερμανίας, αλλά κατάγεται από τον Ανθρακίτη Ζαγορίου. Από το 1986 εργάστηκε ως δασκάλα σε σχολεία των νομών Πειραιώς και Ιωαννίνων, ενώ τη δεκαετία 2003-2013 υπηρέτησε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελλών. 

Έχει  αποκτήσει μεταπτυχιακούς τίτλους στη διοίκηση της εκπαίδευσης και στην εκπαιδευτική πολιτική από τη Σχολή Ψυχολογίας και Εκπαίδευσης του Καθολικού Πανεπιστημίου Leuven του Βελγίου. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων καθώς και της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων. Επίσης, μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Έχει αποκτήσει το Proficiency in English του Πανεπιστημίου Cambridge καθώς και το DELF B2 στη Γαλλική Γλώσσα.

Εκλέχτηκε νομαρχιακή σύμβουλος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων το 1998 με τη μειοψηφία και το 2002 με την πλειοψηφία. Το 1998 εκλέχτηκε Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εκπαίδευσης και Πολιτισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων. Το 2002 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Εκπαίδευσης και Πολιτισμού, της Επιτροπής  Τουρισμού και της Επιτροπής Κρίσης Εικαστικών Έργων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ιωαννίνων. Επίσης, εκλέχτηκε Αντιπρόεδρος του Συμβουλευτικού Σταθμού Καταπολέμησης Ναρκωτικών της Περιφέρειας Ηπείρου.

Έχει αρθρογραφήσει στον ημερήσιο τύπο με επίκεντρο θέματα πολιτισμού, εκπαίδευσης αλλά και γενικότερης πολιτικής ευρύτητας. Είναι μέλος της Αδελφότητας Σαρακατσαναίων Ηπείρου και έχει διατελέσει (1989-92) μέλος της συντακτικής επιτροπής του λαογραφικού περιοδικού «Οι Σαρακατσαναίοι». Τον ελεύθερο χρόνο ασχολείται με το σχέδιο και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις.

Έχει πραγματοποιήσει ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια. Έχει εκδώσει το βιβλίο «Ο Μεθόδιος Ανθρακίτης» στα Ιωάννινα το 1987 κι έχει δημοσιεύσει τις ακόλουθες εργασίες :

«Η τραχηλιά», στο Η Σαρακατσάνα, Εικόνα και Λόγος, της Αδελφότητας των εν Αθήναις Σαρακατσαναίων Ηπείρου, Αθήνα 2008, σελ. 114-115

«Η θεώρηση του Λάμπρου Φωτιάδη στη νεοελληνική γραμματεία», στο Η Λογιοσύνη του Ανατολικού Ζαγορίου, Πρακτικά 1^ου Πανελλήνιου Επιστημονικού Συνεδρίου, συνδιοργάνωση Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Τομέας Φιλοσοφίας και Δήμος Ανατολικού Ζαγορίου, Ιωάννινα 2001, σελ.45-52

Βιβλιογραφία

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 15

Ο Θεόδωρος Γιαννακός γεννήθηκε στον Ανθρακίτη Ζαγορίου σε Σαρακατσάνικο κονάκι. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε τα καλοκαίρια στο Ζαγόρι και το χειμώνα στους Φιλιάτες. Έχει ζήσει τη ζωή των Σαρακατσαναίων μέχρι την εφηβική του ηλικία. Τα γυμνασιακά του χρόνια τα πέρασε στο Τσεπέλοβο Ζαγορίου και στη συνέχεια σπούδασε στην Εκκλησιαστική - Παιδαγωγική Ακαδημία Βελά Ιωαννίνων. Σήμερα υπηρετεί ως δάσκαλος σε δημοτικο σχολείο στο Κιλκίς.

Το 2009 εκδόθηκε το βιβλίο του «Σαρακατσιάνικη λαλιά» από το Σύλλογο Σαρακατσαναίων Κιλκίς. Είναι το επόμενο βήμα της πρώτης έκδοσης του 1994. Η εργασία είναι εμπλουτισμένη με παραδείγματα από τη σπουδαία Σαρακατσάνικη παράδοση, με στίχους από τα τραγούδια, με παροιμίες, με αλληγορικές εκφράσεις και με προτάσεις από τον καθημερινο λόγο των Σαρακατσάνων. Έχουν παρατεθεί ακόμη, παραδείγματα και αποσπάσματα από έργα διαφόρων συγγραφέων Σαρακατσαναίων και μη. Το βιβλίο περιλαμβάνει 6.000 λέξεις που χρησιμοποιούν οι Σαρακατσαναίοι. Είναι κυρίως λέξεις που έχουν ξεχαστεί ή αντικατασταθεί με άλλες Ελληνικές.

Γεννήθηκε στο Τσεπέλοβο. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία δύο ετών. Η μητέρα του μερίμνησε για τη μόρφωσή του. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του. Έπειτα φοίτησε στο Γυμνάσιο στα Ιωάννινα. Το 1925 πήρε το πτυχίο του δασκάλου από το Μονοτάξιο Διδασκαλείο Ιωαννίνων. Κατόπιν, διορίστηκε σε Δημοτικό Σχολείο του Κιλκίς, όπου δίδαξε για 5 χρόνια. Έπειτα, πήρε μετάθεση για το χωριό του το Τσεπέλοβο, όπου υπηρέτησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1959.

Το προσωνύμιό του ήταν «δάσκαλος». Αποτελούσε την αυθεντία της κοινότητας Τσεπελόβου και είχε το σεβασμό όλων. Προσέφερε πάντοτε τις συμβουλές του και τη βοήθειά του, όπου χρειαζόταν. Ως εκπαιδευτικός ήταν αυστηρός, αλλά ακριβοδίκαος κι αντικειμενικός. Αφιερώθηκε στη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας και στη μετάδοση ιδανικών και αξιών. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη μετέπειτα ζωή τους. Ο υποδειγματικός κήπος στο σχολείο και το αλσύλιο του Άι-Θόδωρου έμειναν χαραγμένα στη μνήμη των μαθητών του. Κατά το διάστημα της θητείας του στο Τσεπέλοβο, το Δημοτικό Σχολείο είχε μετατραπεί σε ζωντανό κύτταρο της πνευματικής ζωής της τοπικής κοινωνίας. Συνέβαλε στην ίδρυση και λειτουργία του νεοσύστατου παραρτήματος Γυμνασίου Τσεπελόβου το 1957. Θεωρούσε το Γυμνάσιο ως συνέχεια του δικού του έργου και το στήριξε με όλες του τις δυνάμεις. Με παρεμβάσεις τόσο του ίδιου, όσο και άλλων κατοίκων του Τσεπελόβου πέτυχε να γίνει δεκτό από την Ακαδημία Αθηνών το αίτημα της ενίσχυσης σε ετήσια βάση του Γυμνασίου και του Οικοτροφείου Τσεπελόβου από το Τσούφλειο κληροδότημα.

Παρακολουθούσε πάντοτε την παιδαγωγική κίνηση και ήταν απόλυτα προσηλωμένος στον εκπαιδευτικό του έργο. Τιμήθηκε πολλές φορές με ευαρέσκεια από την υπηρεσία του, ενώ έλαβε τιμητική διάκριση από το Υπουργείο Παιδείας. Το 1982 πήρε το Α’ Βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών για το γλωσσικό ιδιωματικό υλικό που συγκέντρωσε από το χωριό του το Τσεπέλοβο.

Αφιερώθηκε στην ιστορία και τη ζωή του χωριού του συγκεντρώνοντας λαογραφικό και ιστορικό υλικό. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της πρώτης συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Το Ζαγόρι μας». Αρθρογραφούσε και σε άλλα περιοδικά, όπως στην «Ηπειρωτική Εστία».  

Καθοριστική ήταν η συμβολή του στην ένταξη των Σαρακατσαναίων στην κοινωνία του Τσεπελόβου. Θεωρούσε ότι το γεγονός αυτό συνεπαγόταν πολλαπλά οφέλη όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για το χωριό. Ο ίδιος έγραφε : «…πίστευα απολύτως πως θα εξελιχθούν και θα γίνουν μια μέρα, γνήσιοι Ζαγορίσιοι, όπως και έγιναν…τα παιδιά τους μαθαίνουν γράμματα…κοντεύουν να μας περάσουν…Πιστεύω πως θα μας φτάσουν, αν δεν μας έφτασαν…». Η ένταξη των Σαρακατσαναίων στο Ζαγόρι έδωσε νέα πνοή στον τόπο, εφόσον συνδυάστηκε αρμονικά η ζαγορίσια παράδοση και πολιτισμός με τη δυναμική, την υπερηφάνεια και την πειθαρχεία των Σαρακατσαναίων.

Επίσης, συνέβαλε στον καθαρισμό του Ναού του Αγίου Νικολάου που αποτελεί ένα κόσμημα μεταβυζαντινής αρχιτεκτονικής και τέχνης στο Ζαγόρι.

Βιβλία του είναι «Το Ζαγόρι : ιστορία και ζωή» (1983), «Το Μοναστήρι του Αϊ-Γιάννη στο Ρογκοβό» (1985).

Βιβλιογραφία

Γιαννάκης Δημήτριος Ι., Ευριπίδης Γιαννακός, Το Ζαγόρι μας, 267 – 268 (2000) 18

Τσουμάνη – Γιαννάκη Λένα, Επιφανείς Τσεπελοβίτες, Ευριπίδης Γιαννακός, Εν Τσεπελόβω, 3 (2009) 11 - 14

Φερεντίνος Κοσμάς, Ευριπίδης Γιαννακός : Ο άνθρωπος, ο δάσκαλος, ο συγχωριανός, Το Ζαγόρι μας, 375 (2009) 11

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 14

Γεννήθηκε στον Ανθρακίτη Ζαγορίου. Κατά την παιδική του ηλικία ακολούθησε τη σαρακατσάνικη ζωή, χειμώνα καλοκαίρι, ασχολούμενος ταυτόχρονα με την ξυλογλυπτική. Μετά την στρατιωτική του θητεία μετανάστευσε στη Γερμανία, όπου ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Επέστρεψε στην Ελλάδα όπου εργάστηκε ως επαγγελματίας φωτογράφος για 34 χρόνια. Σήμερα είναι συνταξιούχος, κατοικεί στα Ιωάννινα και ασχολείται ερασιτεχνικά με την ξυλογλυπτική. Το 2012 δημοσίευσε στα Ιωάννινα το βιβλίο «Στα σαρακατατσάνικα κονάκια εκείνα τα χρόνια…»

Γεννήθηκε στο Δίκορφο (παλ. Ζωνδήλα) Ζαγορίου. Τελείωσε τη Σχολή Γαλατά-Σεράϊ της Κωνσταντινούπολης κι έπειτα σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας όπου εργάστηκε ως δικηγόρος. Μαζί με τα αδέρφια του εκπροσωπούσαν στην Κωνσταντινούπολη την τουρκοκρατούμενη επαρχία του Ζαγορίου. Ο Νέστορας Γεωργίτσης καταδικάστηκε μετά από καταγγελία της Ρουμανικής προπαγάνδας σε 15ετη φυλάκιση για συνωμοσία του εναντίον του καθεστώτος και διασώθηκε με παρέμβαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ρωσικής Πρεσβείας στην Κωνσταντινούπολη. Μετέβη για ένα μικρό διάστημα στην Αθήνα και από το 1905 μέχρι το 1911 μετακόμισε στην Πρέβεζα. Έπειτα εγκαταστάθηκε στα Ιωάννινα όπου άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Παράλληλα, εξέδωσε για δύο χρόνια την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ηχώ της Ηπείρου», όπου δημοσιεύτηκαν σημαντικές μελέτες και μεταφράσεις για την Ηπειρωτική ιστορία. Μετά από την απελευθέρωση της Ηπείρου, υπήρξε μέλος της Διεθνούς Επιτροπής για την εξέταση της Ελληνικότητας της Βορείου Ηπείρου. Τέλος, διετέλεσε μέλος του Ελληνικού Φιλολογικού Συλλόγου Κωνσταντινουπόλεως, της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδας και της Societé Academique d’ Histoire International του Παρισιού.

Παρουσίασε σημαντικό έργο για την ιστορία της Ηπείρου. Κατά την παραμονή του στην Πρέβεζα ερεύνησε το Αρχείο της Συμπολι­τείας του Ακρωτηρίου ή Continente, δηλαδή της συμπολιτείας των πόλεων Πρέβεζας Βόνιτσας, Πάργας και Βουθρωτού και συνέταξε την πραγματεία «Τα εν Πρεβέζη δημό­σια δίκαια επί της Συμπολιτείας του Ακρωτηρίου» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Ελληνισμός» του 1909. Στο έργο του περιλαμβάνονται οι εργασίες «Περί του διαδικαστικού δικαίου των αρχαίων ελλήνων», «Κοινά νόμιμα ή διεθνές δίκαιον των αρχαίων ελλήνων», που δημοσιεύτηκαν στην Επιθεώρηση του «Νεολόγου Κωνσταντινουπόλεως», «περί Δωδώνης», διάφορα ιστορικά μελετήματα με το ψευδώνυμο «Σίμων Ιωνάς» στην εφημερίδα «Ήπειρος» των Ιωαννίνων, η μελέτη «περί Μπαντίδων» στο περιοδικό «Ηπειρωτικά Χρονικά» και το «Η Καραμπεριά», Ιωάννινα 1927.

Βιβλιογραφία

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 312

Μέρτζιος Γεώργιος Α., Παλιοί Ζαγορίσιοι δικηγόροι στα Γιάννινα, Το Ζαγόρι μας, 226 – 227 (1997) 6

Παπαζήσης Δημήτριος, Βιογραφική συλλογή λογίων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας (Ηπείρου – Θεσσαλίας – Μακεδονίας), Ηπειρωτική Εστία 25 (1976) 549

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 14

Καταγόταν από το Δίκορφο Ζαγορίου. Ήταν γιος του Γεωργίου Δημητρίου ή Δημητριάδη, ο οποίος είχε γίνει γνωστός σαν Γεωργίτσης εφέντης. Σπούδασε δικηγόρος και απέκτησε μεγάλη φήμη στα Ιωάννινα. Ο Λαζαρίδης αναφέρει ότι παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα, αδερφή του Ευγένιου Πλακίδα, του ευεργέτη του Κουκουλίου. Έγραψε το βιβλίο :

Αγόρευσις περί του Αναγνωστοπουλείου κληροδοτήματος Σοποτσελίου, 1895

Βιβλιογραφία

Λαζαρίδης Κώστας Π., Η λογιοσύνη του Αλέξανδρου Γεωργίτση, Ηπειρωτικό Ημερολόγιο Ζ’ (1985) 220-227

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 14

Καταγόταν από το Δίκορφο Ζαγορίου. Ήταν γιος του Γεωργίου Δημητρίου ή Δημητριάδη, ο οποίος είχε γίνει γνωστός σαν Γεωργίτσης εφέντης. Τέλειωσε τη Ζωσιμαία κι έγινε δάσκαλος στο Δομοκό. Κατόπιν σπούδασε γιατρός στο Παρίσι. Εργάστηκε ως γιατρός στη Μαγνησία, τη Χειμάρρα, το Κουκούλι, στις Νεγάδες κι αλλού. Εντούτοις, περισσότερο ενδιαφερόταν για τη μελέτη των αρχαίων συγγραφέων και τη δημοσιογραφία.

Έγραψε τα βιβλία :

Ηθικά αναγνώσματα προς χρήσιν των παίδων, Λαμία 1871

Περί Χειμάρρας, Κωνσταντινούπολις

Λεξιλόγιον ηπειρωτικόν, Κωνσταντινούπολις

Βιβλιογραφία

Λαζαρίδης Κώστας Π., Η λογιοσύνη του Αλέξανδρου Γεωργίτση, Ηπειρωτικό Ημερολόγιο Ζ’ (1985) 220-227

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 14

Γεννήθηκε στα Άνω Πεδινά (Άνω Σουδενά) Ζαγορίου. Παρά τη φτώχεια και την ανέχεια της οικογένειάς του κατόρθωσε να τελειώσει το Γυμνάσιο. Έφυγε στη Γερμανία όπου σπούδασε ηλεκτρολόγος – μηχανολόγος. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην πατρίδα του και εργάστηκε σε ξένη εταιρία. Ενδιαφέρθηκε για τα παλιά φανάρια, τα οποία κατέγραψε με τη φωτογραφική μηχανή του. Παράλληλα, έδωσε πολλές λεπτομέρειες για τη διαμόρφωσή τους, τα υλικά κατασκευής και τους κατασκευαστές στο βιβλίο με τίτλο «Τα παλιά φανάρια», που εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Τολίδη.

Βιβλιογραφία

Λαμπρίδης Στάθης Δ., Πέτρος Γ. Γεωργιάδης. Τα παλιά φανάρια, Το Ζαγόρι μας, 88 (1985) 15

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 13