Responsive image
developed by kolydart

Τo περιβάλλον

 

 

 
Το μονότοξο αυτό γεφύρι βρίσκεται κάτω από το χωριό Μανασσή και γεφυρώνει το ρέμα στην θέση «Καστανιά». Εξυπηρετούσε την επικοινωνία του χωριού με τους Φραγγάδες, το Διπόταμο και την Μονή Βισσικού. Κτίστηκε το 1900 με χορηγό τον Πέτρο Ματσόπουλο.
Το οδόστρωμα του, αν και λιθόστρωτο, έχει με την πάροδο του χρόνου επιχωματωθεί ενώ έχουν καταρρεύσει και αρκετές πέτρες από τις τελευταίες σειρές των τοιχίων. Έχει κηρυχτεί από το 2005 ιστορικό διατηρητέο μνημείο.  (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/492/18/18-1-2005 - ΦΕΚ 148/Β/7-2-2005).
Για να το προσεγγίσουμε, ακολουθούμε από την πλατεία του χωριού τον στενό κατηφορικό τσιμεντόδρομο και, λίγο πριν το τελευταίο σπίτι, στρίβουμε αριστερά σε στενό χωματόδρομο που κατηφορίζει για άλλα 250 μέτρα μέχρι το γεφύρι.
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.7891689 Ε 20.8248039 / 39°47'21.0"N 20°49'29.3"E
 
Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Το γεφύρι του Λακοτσιολού βρίσκεται βόρεια του χωριού Μανασσή στην θέση «Σκάλα» και γεφυρώνει το ρέμα του Τσιόλου. Όπως και το κοντινό γεφύρι της Κασίμινας, εξυπηρετούσε την μετακίνηση των κατοίκων προς τα Ριζιανά καθώς και προς την περιοχή των Κήπων και των Νεγάδων.
Είναι μονότοξο και το λιθόστρωτο οδόστρωμα του έχει αραιά τοποθετημένους, διακοσμητικούς αρκάδες.
Το γεφύρι συντηρήθηκε από την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Ηπείρου το 2005 και την ίδια χρονιά κηρύχτηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/492/18/18-1-2005 - ΦΕΚ 148/Β/7-2-2005).
Για την προσέγγισή του ακολουθούμε χωματόδρομο που ξεκινάει 300 μετρά μετά την πλατεία του χωριού προς Δίκορφο όπως δείχνει η ενημερωτική πινακίδα. Ο δρόμος κατηφορίζει και, σε 2,5 χιλιόμετρα, αφού περάσουμε ένα μικρό ρέμα, στρίβουμε αριστερά σε μια διασταύρωση. Συναντάμε το γεφύρι σε 100 μέτρα, στο τέλος του δρόμου. 
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.799900 Ε 20.82784 / 39°47'59.6"N  20°49'40.2"E
 
Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 

Βρίσκεται μετά το χωριό του Ανθρακίτη στην πρώτη δεξιά στροφή του κεντρικού δρόμου προς Καλουτά και σε απόσταση 200 μέτρων από την πλατεία. Είναι μονότοξο, με κοντούς, αραιά τοποθετημένους αρκάδες. Γεφυρώνει μικρό ρέμα που καταλήγει στον Ζαγορίτικο ποταμό και εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις προς τα κτήματα της περιοχής.

 

Συντεταγμένες: Ν 39.7673499 Ε 20.8653399 / 39°46'02.5"N 20°51'55.2"E

Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Βρίσκεται έξω από την Βωβούσα. Το όνομά του στην βλάχικη διάλεκτο σημαίνει «το γεφυράκι». Γεφυρώνει το ρέμα «Αρού Άλμπου» (Ασπρόρεμα), παραπόταμο του Αώου και εξυπηρετούσε τις μετακινήσεις προς το Ανατολικό Ζαγόρι και τα Γιάννενα. Είναι μονότοξο, χωρίς στηθαία, και με λιθόστρωτο οδόστρωμα. Στο νότιο άκρο του υπάρχει πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα. Στο γεφύρι έχουν γίνει στο παρελθόν εργασίες συντήρησης όπου χρησιμοποιήθηκε μπετόν που είναι εμφανές στο μισό τμήμα της καμάρας του. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1260/30653/2-7-1982 - ΦΕΚ 628/Β/26-8-1982).
Θα το συναντήσουμε, αν κατά την είσοδό μας στη Βωβούσα, δεν διασχίσουμε την σιδερένια γέφυρα του Αώου αλλά συνεχίσουμε ίσια για άλλα 100  μέτρα, στα αριστερά του δρόμου.
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.9316045 Ε 21.047827 / 39°55'53.8"N 21°02'52.2"E

Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Βρίσκεται στα νότια του Σκαμνελίου και γεφυρώνει το Σκαμνελιώτικο ρέμα που μέσω του Βίκου καταλήγει στον Βοϊδομάτη ποταμό. Σύμφωνα με τον Ι.Λαμπρίδη ο Δημ. Σαϊτζής το 1802 μέσω της διαθήκης του, έδωσε εντολή να εκτελεστούν μια σειρά από έργα στο Σκαμνέλι. Την εκτέλεση της διαθήκης ανέλαβε Αλέξης Νούτσος που έκτισε το γεφύρι το 1812. Το γεφύρι βρισκόταν στο οδικό άξονα που ένωνε το Σκαμνέλι με τους Νεγάδες.
Είναι δίτοξο, με την μεγαλύτερη καμάρα στο νότιο άκρο του. Το λιθόστρωτο οδόστρωμα έχει στις άκρες του στηθαίο από πυκνωμένες αρκάδες. Έχει κηρυχτεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1260/30653/2-7-1982 - ΦΕΚ 628/Β/26-8-1982).
Για να φτάσουμε στο γεφύρι ακολουθούμε από το Σκαμνέλι τον δρόμο προς Γυφτόκαμπο και σε 400 μέτρα στρίβουμε δεξιά, σε χωματόδρομο που ξεκινάει μπροστά από το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Κατηφορίζουμε για 3,8 χιλιόμετρα και στρίβουμε δεξιά στη διασταύρωση, για να φτάσουμε στο ρέμα στα επόμενα 700 μέτρα. Το διασχίζουμε (κάτι που είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο τον χειμώνα και την άνοιξη) και συνεχίζουμε απέναντι στον δρόμο για άλλα 400 μέτρα όπου συναντάμε το γεφύρι, δεξιά στο ρέμα σε απόσταση  60 μέτρων.     
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.89469 Ε 20.85628 / 39°53'40.9"N 20°51'22.6"E 

Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Βρίσκεται ανάμεσα στα χωριά του Ανθρακίτη και του Διπόταμου στην θέση «Δαρδακάλη-Κακαβιά» και γεφυρώνει τον Ζαγορίτικο ποταμό. Ονομάζεται έτσι από τον ιδιοκτήτη των κτημάτων της περιοχής που το έχτισε το 1803. Το γεφύρι βοηθούσε τις μετακινήσεις για τις αγροτικές εργασίες των κατοίκων και εξυπηρετούσε την επικοινωνία του Ανθρακίτη με το χωριό του Διπόταμου.
Είναι δίτοξο με την μεγάλη του καμάρα να έχει άνοιγμα 9 μέτρα και την μικρή 4,5 μέτρα. Τα προστατευτικά μεταλλικά κιγκλιδώματα που έχει είναι μεταγενέστερα. Έχει κηρυχτεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1260/30653/2-7-1982 - ΦΕΚ 628/Β/26-8-1982).
Για να φτάσουμε στο γεφύρι ακολουθούμε τον χωματόδρομο από τον Ανθρακίτη  προς τα χωράφια. Σε 500 μέτρα βρίσκουμε την πρώτη διασταύρωση όπου στρίβουμε αριστερά. Στα επόμενα 480 μέτρα, αφού αγνοήσουμε την πρώτη αριστερή διακλάδωση, στρίβουμε αμέσως αριστερά, στον επόμενο δρόμο που μας κατεβάζει μετά από 550 μέτρα, στο ποτάμι, μπροστά από το γεφύρι.
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.774422 Ε 20.875206 / 39°46'27.9"N 20°52'30.7"E 

Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Το μονότοξο αυτό γεφυράκι βρίσκεται στο Βρυσοχώρι, στην θέση «Κουίτσα» και γεφυρώνει το ρέμα που διασχίζει το χωριό. Η καμάρα του αποτελείται από δύο σειρές τόξων με μεταλλικές αγκυρώσεις. Το λιθόστρωτο οδόστρωμά του διαθέτει  διακοσμητικούς αρκάδες, αραιά τοποθετημένους.
Το συναντάμε στην είσοδο του χωριού, κάτω από την τελευταία στροφή του κεντρικού δρόμου.
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.9972816 Ε 20.8874299 / 39°59'50.2"N 20°53'14.8"E
 
Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Βρίσκεται νότια της Μονής Βουτσάς, ανάμεσα στα χωριά Γρεβενίτι και Δόλιανη και γεφυρώνει τον Βάρδα ποταμό, έναν από τους ποταμούς που σχηματίζουν τον Άραχθο. Το γεφύρι εξυπηρετούσε όσους ήθελαν να μετακινηθούν από το Κεντρικό Ζαγόρι προς την Μονή Βουτσάς και το Γρεβενίτι.
Διαθέτει μία μεγάλη καμάρα πλάτους 19 μέτρων και μία μικρότερη ψευδοκαμάρα στο ανατολικό του άκρο. Δεξιά και αριστερά από το μεγάλο τόξο υπάρχουν δύο ανακουφιστικά ανοίγματα (παραθόλια). Έχει κηρυχτεί ιστορικό, διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1260/30653/2-7-1982 - ΦΕΚ 628/Β/26-8-1982).
Η συντομότερη διαδρομή για να φτάσουμε στο γεφύρι είναι να ακολουθήσουμε τον χωματόδρομο που ξεκινάει πάνω από τη Μονή Βουτσάς και, αφού περάσει δίπλα από την ανατολική περίφραξη του μοναστηριού, κατηφορίζει για να καταλήξει μετά από 1 χιλιόμετρο στο ρέμα της Σουρίκας. Από εδώ και αφού καταφέρουμε να περάσουμε το ρέμα (παλιότερα υπήρχε αυτοσχέδια γέφυρα με κορμούς δένδρων και όμως παρασύρθηκε), συνεχίζουμε ίσια για άλλα 300 μέτρα μέχρι τον Βάρδα ποταμό όπου και συναντάμε το γεφύρι. Εναλλακτικά, μπορούμε να φτάσουμε στο γεφύρι, αν από την Δόλιανη κατευθυνθούμε αρχικά προς Μηλιωτάδες. Μετά από 3 χιλιόμετρα, στρίβουμε αριστερά σε χωματόδρομο (υπάρχει ενδεικτική πινακίδα) που μας κατεβάζει μετά από άλλα 3 χιλιόμετρα στο γεφύρι.
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.8157199 Ε 20.9750385 / 39°48'56.6"N 20°58'30.1"E
 
Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

Βρίσκεται μέσα στο Τσεπέλοβο και γεφυρώνει το ρέμα Κοτσώρη. Ο Ι.Λαμπρίδης [1] αναφέρει ότι το έκτισε το 1770 ο Οικονόμου μαζί με την διπλανή βρύση, ξοδεύοντας 10000 γρόσια. Το γεφύρι βοηθούσε τις μετακινήσεις προς την συνοικία Γαρδίκι και τα αγροκτήματα της δυτικής πλευράς του Τσεπελόβου.
Είναι μονότοξο αλλά η καμάρα του έχει υποστεί εμφανείς επεμβάσεις με τσιμέντο σε παλιότερες εργασίες συντήρησης. Το οδόστρωμα παραμένει καλντερίμι, με μεταγενέστερα προστατευτικά στηθαία. Παρόλα αυτά παραμένει λειτουργικό μέχρι σήμερα επιτρέποντας την διέλευση πεζών και αυτοκινήτων.
Το συναντάμε πίσω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου και λίγα μέτρα μετά το Τσούφλειο φαρμακείο δίπλα στην ομώνυμη βρύση του Κονόμου.
 
[1] «Περί των εν Ηπείρω Αγαθοεργημάτων» Ι. Λαμπρίδης, , τεύχ. Β΄, 1880  (σελίδα 100)
 
 

Συντεταγμένες:  Ν 39.9061   Ε 20.81868  /  39°54'22.0"N   20°49'07.2"E

Εκτύπωση
   

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Το γεφύρι αυτό βρίσκεται στα νότια του Τσεπέλοβου στην περιοχή «Άνθα» και γεφυρώνει το ρέμα της Γκριάκας που καταλήγει στο Σκαμνελιώτικο ρέμα. Βοηθούσε την επικοινωνία του Τσεπελόβου με τους Κήπους και τα Γιάννενα.
Ο δάσκαλος Ευριπίδης Γιαννακός[1] αναφέρει ότι το έκτισε η Κοβάτζαινα το 1806 και πως δαπάνησε 5000 γρόσια. Σε πέτρα όμως του τόξου του είναι χαραγμένο το έτος 1817 που πρέπει να είναι και η σωστή ημερομηνία κατασκευής του.
Είναι μονότοξο με αρκάδες για στηθαίο.
Για να το βρούμε, ακολουθούμε τον χωματόδρομο που ξεκινάει πίσω από το γήπεδο του Τσεπελόβου και μετά από 2,3 χιλιόμετρα κατεβαίνει στο γεφύρι του Χάτσιου. Περνάμε το γεφύρι και συνεχίζουμε στον απέναντι χωματόδρομο για άλλα 500 μέτρα, όπου συναντάμε το γεφύρι στην  δεξιά πλευρά του δρόμου.
 
 [1] «Το Τσεπέλοβο» Ευριπίδης Γιαννακός  2009 (Σελίδα 150)
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.88456 Ε 20.823 / 39°53'04.4"N 20°49'22.8"E
 
Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

 

 

 
Βρίσκεται βόρεια του χωριού Μανασσή και γεφυρώνει το ρέμα της Κασίμινας, ένα από τα ρέματα του Ζαγορίτικου ποταμού, στην θέση "Βαρκά". Το γεφύρι εξυπηρετούσε την μετακίνηση των κατοίκων προς τα Ριζιανά καθώς και προς τα  χωριά Κήποι και Νεγάδες.
Πρόκειται για δίτοξο γεφύρι με μία μεγάλη καμάρα και μία μικρότερη ανακουφιστική ενώ για στηθαία έχει συνεχόμενους ενωμένους αρκάδες. Τα ακρόβαθρα σε σχέση με τις καμάρες σχηματίζουν γωνίες 30ο μοιρών δίνοντας στο γεφύρι ιδιαίτερο σχήμα και χαρακτήρα. Το γεφύρι συντηρήθηκε από την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων Ηπείρου το 2005 ενώ την ίδια χρονιά κηρύχτηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΥΑ ΥΠΠΟ/ΔΝΣΑΚ/Γ/492/18/18-1-2005 - ΦΕΚ 148/Β/7-2-2005).
Για την προσέγγισή του, ακολουθούμε χωματόδρομο που ξεκινάει 300 μετρά μετά την πλατεία του χωριού προς Δίκορφο όπως δείχνει η ενημερωτική πινακίδα. Ο δρόμος κατηφορίζει για 2,8 χιλιόμετρα μέχρι το ρέμα της Κασίμινας και αφού το διασχίσουμε, στρίβουμε αριστερά για αλλά 400 μέτρα όπου συναντάμε το γεφύρι, χαμηλά στο ρέμα.  
 
 
Συντεταγμένες: Ν 39.80149 Ε 20.8315 / 39°48'05.4"N 20°49'53.4"E

Εκτύπωση

 

Λήψη αρχείου για χρήση συσκευής GPS:    kml  

Οικοσύστημα

Η πατρίδα μας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, του κλίματος και της ιδιαίτερης μορφολογίας της, είναι μια από τις πιο πλούσιες σε χλωρίδα περιοχές της γης. Στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας LIFE (πρόγραμμα «Ερημοποίηση: Προστασία εδαφών από την διάβρωση στην Τήνο και Ζαγοροχώρια», Τμήμα Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου του ΤΕΙ Ηπείρου και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων), κατά μήκος ενός μονοπατιού λίγων χιλιομέτρων των Νεγάδων Ζαγορίου, καταγράφηκαν και αναγνωρίστηκαν πάνω από 400 είδη, εκ των οποίων τα κυριότερα παρουσιάζονται εδώ.

Στην πορεία του, το μονοπάτι διασχίζει ένα πολύμορφο τοπίο, όπου οι εικόνες εναλλάσσονται με καταπληκτική ταχύτητα και συχνότητα. Η ύπαρξη πέτρινων αναβαθμίδων, γεφυριών και στοιχείων της ανθρώπινης δραστηριότητας δείχνει ότι η περιοχή αυτή ήταν στενά συνδεδεμένη με την καθημερινή ζωή των κατοίκων.

Το διαδικτυακό αυτό βοτανολόγιο φιλοδοξεί να καλύψει τις ανάγκες του επισκέπτη της περιοχής που επιθυμεί όχι μόνο να παρατηρεί την ομορφιά της φύσης σαν απλός θεατής, αλλά να προχωρήσει σε μια ουσιαστικότερη και βαθύτερη γνωριμία με τον φυσικό κόσμο.

Για να μπορεί ο επισκέπτης να αναγνωρίσει τα υπάρχοντα είδη in situ, κάθε φυτό συνοδεύεται από φωτογραφία, βοτανική περιγραφή, καθώς και από τα στοιχεία που διαθέτουμε για τη χρήση του. Παράλληλα, σχεδιάστηκε ο χάρτης του μονοπατιού και χωρίστηκε σε ευδιάκριτες ζώνες, που σημειώνονται στην περιγραφή του κάθε φυτού.

 Σε ό,τι αφορά την ταξινόμηση, η χλωρίδα χωρίστηκε ανάλογα με την εποχή άνθισης στις τέσσερις εποχές, δεδομένου ότι το άνθος αποτελεί την πλέον χαρακτηριστική διαφορά μεταξύ των ειδών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι τίποτα στη φύση δεν είναι στατικό, συνεπώς η εποχή άνθισης μπορεί να μετατοπιστεί ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Επίσης, η παρουσία των φυτών (ιδιαίτερα των ετήσιων) μπορεί να σημειωθεί και σε ζώνη που δεν αναφέρεται στον χάρτη.

 

Γιώργος Καρράς, Βαγγέλης Φίλης, Βοτανικές Διαδρομές, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ιωαννίνων, Ιωάννινα 2000

 

Το οικοσύστημα του Ζαγορίου

Η βιοποικιλότητα των μανιταριών στο Ζαγόρι

Κοσμική ζωγραφική

     

           

Responsive image
developed by kolydart