Οι άνθρωποι

Καταγόταν από το Καπέσοβο Ζαγορίου, όπου και πιθανολογείται ότι έμαθε τα πρώτα γράμματα για να συνεχίσει τις σπουδές του στα Ιωάννινα παρακολουθώντας τα μαθήματα του Μπαλάνου Βασιλόπουλου. Ο Λαζαρίδης υποστηρίζει ότι γεννήθηκε στα 1920 – 1925. Τα ονόματα που του αποδίδονται είναι διαφορετικά. Ο Α. Βρεττός τον ονομάζει «Κωνσταντίνο (Γεώργιο) Ζαγορίτη εκ της Επαρχίας Ιωαννίνων». Ο Κωνσταντίνος Κούμας «Γεώργιο Κωνσταντίνου εξ Ιωαννίνων». Στο περιοδικό «Παρνασσός» σημειώνεται ως «Ζαγορίτης (Γεώργιος Κωνσταντίνου) έλλην συγγραφεύς εξ Ιωαννίνων». Ο Γεώργιος Ζαβίρας τον παραθέτει ως «Γεώργιο Κωνσταντίνου, ο εξ Ιωαννίνων» και ο Κ. Σάθας ως «Γεώργιο Κωνσταντίνου εκ Ζαγορίου».

Έχοντας ολοκληρώσει τη φοίτησή του στη Γκιούμειο σχολή μετέβη πρώτα στη Βλαχία κι έπειτα στην Ιταλία όπου εξακολούθησε τις σπουδές του. Στη Βενετία εργάστηκε σε τυπογραφεία της πόλης, όπου ανέλαβε τη διόρθωση βιβλίων εκκλησιαστικού, φιλολογικού και μαθηματικού περιεχομένου. Γνώριζε την λατινική, ιταλική, γαλλική και αρχαία ελληνική γλώσσα. Έτσι, προσελήφθη πρώτα στο τυπογραφείο του Antonio Bortoli και αργότερα στου Ηπειρώτη Δημητρίου Θεοδοσίου (1756). Στα έργα που ανέλαβε εντάσσονται και τα «Ακολουθία του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Διονυσίου»  (1757), «Πεντηκοστάριον» (1765), «Τριώδιον» (1760), κά.

Συγχρόνως, άρχισε να συγγράφει και πρωτότυπα έργα. Εξέδωσε στο τυπογραφείο του Bortoli το Λεξικόν Τετράγλωσσον, με αναλυτικό κατάλογο των ελληνόφωνων σχολείων και των προγραμμάτων διδασκαλίας τους καθώς και σημαντικές μαρτυρίες για τα πνευματικά δρώμενα της συγκεκριμένης περιόδου. Ακολούθησε η δίτομη «Παγκόσμιος Ιστορία της Οικουμένης» και το «Ιστορία νέα του Μεγάλου Αλεξάνδρου» με στοιχεία για τη ζωή, τις πράξεις αλλά και τα ήθη του Μακεδόνα βασιλιά.

Στη συνέχεια προσπάθησε να ιδρύσει τυπογραφείο στην Τεργέστη το 1765, αλλά μετά από  διαμαρτυρία των πρώην εργοδοτών του Δ. Θεοδοσίου και Bortoli ότι είχε αφαιρέσει βιβλία και χαρτί προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει στη νέα επιχείρηση, ο Βενετός πρόξενος στην Τεργέστη εμπόδισε την δημιουργία του τυπογραφείου.

Το 1767 επανεκδόθηκε η «Ορθόδοξος Ομολογία» και την επόμενη χρονιά η «Διδασκαλία Χριστιανική της ορθοδόξου ημών πίστεως» με δική του επιμέλεια. Ακολούθησε το «Θεία και Ιερά Ακολουθία των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών Βαρνάβα και Σοφρωνίου των εξ Αθηνών και Ιερού Χριστοφόρου».

Οι πληροφορίες για το υπόλοιπο της ζωής του είναι συγκεχυμένες. Κάποιες πηγές κάνουν λόγο για θάνατό στη Βενετία το 1786, ενώ άλλες σημειώνουν ότι τα τελευταία χρόνια της ζωής του επέστρεψε στα Ιωάννινα. Ο Λαζαρίδης υποστηρίζει ότι το 1783 είχε επιστρέψει από τη Βιέννη στα Ιωάννινα, όπου έκανε τη διαθήκη του το 1802. Έτσι συμπεραίνει ότι πέθανε από το 1803 και μετά.

Σημαντικότερα έργα του είναι :

Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, 1758

Παγκόσμιος Ιστορία, 1759

Περιγραφή του Βασιλείου της Κίνας, 1759

Τετράγλωσσον Λεξικόν, με αρκετές εκδόσεις (1766, 1788 και 1801) στη Βενετία.

Βιβλιογραφία

Αραβαντινός Παναγιώτης, Βιογραφική Συλλογή Λογίων της Τουρκοκρατίας, εισαγωγή - επιμέλεια Κ. Θ. Δημαράς, Ιωάννινα, Εκδ. Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, 1960, 101

Βρεττός Ανδρέας, Νεοελληνική Φιλολογία, 293

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 133-134

Λαζαρίδης, Κ., Γεώργιος Κωνσταντίνου ή Κώνστας (Ο διάσημος λεξικογράφος), Ηπειρωτική Εστία 11/121 - 122 (1962) 397-404

Λαζαρίδης, Κώστας Π., Ο Καπεσοβίτης Λεξικογράφος Κώνστας Γεωργίου (Γεώργιος Κωνσταντίνου – Ζαγορίτης – Ζαορίτης – Ζαγοραίος – Κώνστας ή Κώστας), Γιάννινα, Μικρή Ζαγοριακή Βιβλιοθήκη Αριθμ. 18, 1975

Λαμπρίδης Ιωάννης, Περί των εν Ηπείρω Αγαθοεργημάτων, Τόμος Β’, 7, 57

Μέρτζιος Γεώργιος, Λόγιοι Ζαγορίσιοι επί Τουρκοκρατίας, Το Ζαγόρι μας, 129 (1988) 164

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 30 

Γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά έχει Κυπριακή καταγωγή από τον πατέρα του, το δημοσιογράφο και συγγραφέα Κύρο Αδ. Κύρου, και Ηπειρωτική (από τα Ιωάννινα και το Μονοδένδρι Ζαγορίου) από την πλευρά της μητέρας του Αλεξάνδρας Αθ. Ζίννη. Είναι δημοσιογράφος με έντονη κλίση στην αρχαιολογία. Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Κατόπιν, εντάχθηκε στο συντακτικό προσωπικό της οικογενειακής ιδιοκτησίας Αθηναϊκής εφημερίδας «Εστία», της οποίας, μετά το θάνατο του πατέρα του το 1974, διετέλεσε Διευθυντής μέχρι το 1997. Κατά τη διάρκεια της μακράς δημοσιογραφικής σταδιοδρομίας του έγραψε πληθώρα πολιτικών άρθρων, ερευνών και σχολίων, ενώ σημαντική ήταν η πνευματική προσφορά του σε μελέτες αρχαιολογικού και ιστορικού περιεχομένου.

Είναι, επίσης, συγγραφέας βιβλίων, όπως το δίτομο ιστορικό χρονικό για γεγονότα στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο «Εμπρός της Ελλάδος παιδιά» και «Ημέρες δόξας και Νύχτα συμφοράς», το ιστορικό και αρχαιολογικό οδοιπορικό «Στο σταυροδρόμι του Αργολικού», που έλαβε το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών 1992, το λεύκωμα με τίτλο «Το απολεσθέν θέλγητρο» για την παλαιά τεχνολογία της έντυπως δημοσιογραφίας σε συνάρτηση με την ιστορική πορεία της «Εστίας», που είναι η μακροβιότερη εφημερίδα της χώρας με έτος ιδρύσεως το 1894.

Αριθμεί πολλές συμμετοχές σε ιστορικά και αρχαιολογικά συνέδρια με δημοσιεύσεις σχετικών μελετών, κυρίως για τους «σκοτεινούς αιώνες» της πρωτοβυζαντινής περιόδου και τις βαρβαρικές επιδρομές.

Έχει διατηρήσει δεσμούς με την Ήπειρο και είναι επίτιμο μέλος της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών και σύμβουλος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής και του Ριζαρείου Ιδρύματος. Στη θέση αυτή διαδέχθηκε τον παππού του Αθανάσιο Αλ. Ζίννη, το θείο και διαπρεπή γιατρό Αναστάσιο Αθ. Ζίννη και τον προπάππου του Αθανάσιο Αναστ. Ζίννη, ο οποίος ήταν ο πρώτος εκτελεστής της διαθήκης του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Ριζάρη.

Σήμερα ο Άδωνις Κύρου είναι συνιδιοκτήτης της οικίας Κόνιαρη στο Μονοδένδρι (έτος ανεγέρσεως 1776) και κάτοχος του εμβληματικού δαχτυλιδιού του ιστορικού αυτού τόπου.

Υπήρξε ηγούμενος στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Πέθανε στο Ιάσιο όπου υπήρχε πλούσιο μετόχιο της Μονής. Έγραψε δύο βιβλία : Τα «ηθικά αποφθέγματα των Αρχαίων Ελλήνων Σοφών και των Αγίων Πατέρων» και το «Ιερόν εγκόλπιον» που τυπώθηκε στο Ιάσιο το 1843.

 

Βιβλιογραφία

Μέρτζιος Γεώργιος, Λόγιοι Ζαγορίσιοι επί Τουρκοκρατίας, Το Ζαγόρι μας, 129 (1988) 164, 171

Ήταν από τους Φραγκάδες Ζαγορίου. Υπήρξε εκδότης του περιοδικού «Το Ζαγόρι μας», ενώ πρωτοστάτησε και στην ίδρυση της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας Ζαγορίου. Επίσης, είχε ενεργό συμμετοχή στο στήσιμο του αγάλματος της Ζαγορίσιας Γυναίκας.

 

Βιβλιογραφία

Θεοδώρου Σάββας, Μνήμη Λογίων του Ζαγορίου του αιώνα που πέρασε, Το Ζαγόρι μας, 262 (2000) 11

Κίτσος Άγγελος, Του Κίμωνα. Αφιέρωμα και ενθυμήσεις, Το Ζαγόρι μας, 142 (1989) 3 - 4

Νικολαΐδης Ιωάννης Ν., Κίμων Αθαν. Κυριαζής, Το Ζαγόρι μας, 142 (1989) 1- 3

Τέκτων Κώστας, Κίμων Αθαν. Κυριαζής, Το Ζαγόρι μας, 142 (1989) 7 - 8

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 30

Γεννήθηκε στο Μεσοβούνι Ζα­γορίου, όπου έμα­θε και τα πρώτα γράμματα. Κατόπιν, φοίτησε στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος στις Νομαρχίες Άρτας και Πρέβεζας και στις κοι­νότητες Μεσοβουνίου, Ρουψιάς και Βασιλι­κού.

Στα 1980 δημοσίευσε βιβλίο με τίτλο «Με­σοβούνι Ζαγορίου - Παλαιά και Σύγχρονη Ιστορία του». Το πόνημα περιλαμβάνει πολύτι­μες πληροφορίες για το παρελθόν και το παρόν του οικισμού και των κατοί­κων του.

Βιβλιογραφία

Τσέτσης Χρήστος, Οι Ηπειρώτες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, Γιάννινα, Εκδ. Τυποεκδοτική Ηπείρου ΕΠΕ, 2003, 199.

;font-fh�y"x 0o qua"; mso-fareast-font-family:SimSun'> de Chirurgie Pratique». Ο Χρήστος Σολομωνίδης αναφέρει ότι ο Κουτούζης έγραψε και τις εργασίες «Η Χημεία εν τη Υγιεινή» και «Τα τραχώματα εν Σμύρνη», καθώς και ότι δίδαξε στην Ευαγγελική Σχολή Βοτανική και Υγιεινή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Ανθρωπολογία.

Βιβλιογραφία

Κ.Π.Λ., Ο γιατρός Χριστόδουλος Κουτούζης από το Κουκούλι, Το Ζαγόρι μας, 77 (1984) 8 - 9

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 132

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 29

Καταγόταν από τον Ελαφότοπο (Τσερβάρι) Ζαγορίου. Ήταν δάσκαλος με ευχέρεια λόγου και πειθώ. Διακρινόταν από διορατικότητα και πάθος για τα κοινά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος των συλλόγων του χωριού του. Αγαπούσε τον τόπο του πολύ και μετέδωσε αυτή την αγάπη του στα παιδιά και στα εγγόνια του. Επιμελήθηκε το «Ο κόσμος των ζώων» που κυκλοφόρησε σε πέντε τεύχη στην Αθήνα.

Βιβλιογραφία

Οικονομίδου - Δούβλη Ελένη, Κων/νος Κράλιος, Το Ζαγόρι μας 291 – 292 (2002) 17

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 29

<��n<x 0o g=EN-US style='font-size:12.0pt;line-height:150%;font-family:"Book Antiqua"; mso-fareast-font-family:SimSun;mso-ansi-language:EN-US'>et de Chirurgie Pratique». Ο Χρήστος Σολομωνίδης αναφέρει ότι ο Κουτούζης έγραψε και τις εργασίες «Η Χημεία εν τη Υγιεινή» και «Τα τραχώματα εν Σμύρνη», καθώς και ότι δίδαξε στην Ευαγγελική Σχολή Βοτανική και Υγιεινή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Ανθρωπολογία.

Βιβλιογραφία

Κ.Π.Λ., Ο γιατρός Χριστόδουλος Κουτούζης από το Κουκούλι, Το Ζαγόρι μας, 77 (1984) 8 - 9

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 132

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 29

Γεννήθηκε στο Κουκούλι Ζαγορίου όπου έμαθε και τα πρώτα γράμματα. Έπειτα, φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και μετά σπούδασε Φαρμακολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε το δίπλωμα το 1879, αλλά εξακολούθησε να σπουδάζει στον κλάδο της Παθολογίας παίρνοντας κι αυτό το δίπλωμα το 1883. Κατόπιν, πήγε στο Παρίσι και τη Βιέννη, όπου ειδικεύτηκε στην Οφθαλμολογία. Το 1885 εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη, όπου ανέπτυξε μεγάλη επιστημονική, κοινωνική, πνευματική και εθνική δραστηριότητα. Το επιστημονικό του κύρος ήταν μεγάλο. Έπαιρνε μέρος σε όλα τα πανελλήνια ιατρικά συνέδρια από το 1900 και μετά. Στο πρώτο από αυτά έκανε τη σημαντική επιστημονική ανακοίνωση «Περίπτωσις οφθαλμολογικής ημικρανίας», η οποία δημοσιεύτηκε στη γαλλική γλώσσα στο ιατρικό περιοδικό του Παρισιού «Journal de Medicine et de Chirurgie Pratique». Ο Χρήστος Σολομωνίδης αναφέρει ότι ο Κουτούζης έγραψε και τις εργασίες «Η Χημεία εν τη Υγιεινή» και «Τα τραχώματα εν Σμύρνη», καθώς και ότι δίδαξε στην Ευαγγελική Σχολή Βοτανική και Υγιεινή και στο Κεντρικό Παρθεναγωγείο Ανθρωπολογία.

Βιβλιογραφία

Κ.Π.Λ., Ο γιατρός Χριστόδουλος Κουτούζης από το Κουκούλι, Το Ζαγόρι μας, 77 (1984) 8 - 9

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 132

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 29

Γεννήθηκε στο Τσεπέλοβο του Ζαγορίου. Αποφοίτησε με άριστα πρώτα από τη Ζωσιμαία Σχολή κι έπειτα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και την Ανώτατη Πολυτεχνική Σχολή Μηχανικών της Ζυρίχης. Εκτός από Πολιτικός Μηχανικός ήταν και άριστος γνώστης ξένων γλωσσών, καθώς γνώριζε γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, ρωσικά, αραβικά και τούρκικα. Εργάστηκε ως Καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, ως Διευθυντής Δημοσίων Έργων, τεχνικός Σύμβουλος της Βασίλισσας Σοφίας, Καθηγητής των κατόπιν βασιλέων Γεώργιου και Παύλου, τεχνικός σύμβουλος του Ράς - Τάφαρη, Βασι­λιά της Αβησσυνίας, ως μηχανικός σε διάφορα σημαντικά έργα. Συμμετείχε ως εθελοντής στρατιώτης στον πόλεμο του 1897 καθώς και στο Βαλκα­νικό πόλεμο (1912-1913) και στην απελευθερωτική κίνηση της Βόρειας Ηπείρου με το βαθμό του Υπολοχαγού του Μηχανικού.

Συνέταξε συγγράμματα επιστημονικού, φιλοσοφικού, πολιτικού και θρησκευτικού περιεχομένου όχι μόνο στα ελληνικά αλλά και στα γερμανικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά. Σημαντικότερα είναι τα:

Υπέρ πίστεως και πατρίδος (πολεμικά ηθικά διηγήματα από τους πολέμους του 1897 και 1912-1913), Αθήνα 1922

Οι πρώτοι Χριστιανοί και ημείς, Αθήναι.

Αποδείξεις περί υπάρξεως θεού, Αθήναι.

Θεός και επιστήμη, Αθήναι, Εκδ. Ελευθερουδάκης, 1928

Θρησκεία, επιστήμη, κοινωνία, Αθήνα, Εκδ. Πυρσού, 1935,

 

Βιβλιογραφία

Βάντζιος Αχιλλεύς, Αρίστιππος Κουσίδης, Ηπειρωτική Εστία 2 (1953), 360 - 362

Θεοδώρου Σάββας, Μνήμη Λογίων του Ζαγορίου του αιώνα που πέρασε, Το Ζαγόρι μας, 261 (2000) 10

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 132

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 29

Καταγόταν από το Δεμάτι Ζαγορίου. Υπήρξε ξεχωριστή προσωπικότητα. Ήταν Επόπτης Δημοτικής Εκπαίδευσης κι άριστος δάσκαλος και παιδαγωγός. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελβετία. Υπήρξε σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας σε θέματα αναδιογράνωσης της Δημοτικής Εκπαίδευσης και συγγραφέας επιστημονικών συγγραμμάτων. Μετέφρασε βιβλία της ειδικότητάς του από τα γαλλικά.

Έργα του αποτελούν τα :

Οι Σταθμοί της αγωγής : (γενετική αγωγή), Αθήναι : Έκδοσις της Χριστιανικής Ενώσεως Εκπαιδευτικών Λειτουργών 1957

Η Εφηβεία, Αθήναι : Χριστιανική Ένωση Εκπαιδευτικών Λειτουργών 1959

Η Διδασκαλία των σύγχρονων μαθηματικών εις το Δημοτικό Σχολείο, Αθήναι : Φοίβη 1966

Βασικόν λεξιλόγιον της ελληνικής γλώσσης : λεξιλογική έρευνα επί της γραφομένης και ομιλουμένης ελληνικής γλώσσης, Αθήνα : Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων 1973

Βιβλιογραφία

Θεοδώρου Σάββας, Μνήμη Λογίων του Ζαγορίου του αιώνα που πέρασε, Το Ζαγόρι μας, 262 (2000) 11

Γεννήθηκε στα Δολιανά, όπου και έλαβε τη στοι­χειώδη μόρφωση. Μετά την αποφοίτησή του από τη Ζωσιμαία Σχολή γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και αφού επέστρεψε στην Ήπειρο υπηρέτησε για δεκαετίες ως Καθηγητής σε διάφορα σχολεία της πόλης των Ιωαννίνων.

Είχε ξεχωριστή παιδεία και αφιερώθηκε στην πνευματική παράδοση του Ηπειρωτικού χώρου. Υποστήριζε την ενότητα της ιστορίας της Ηπείρου και προσπάθησε να στρέψει τους λόγιους της εποχής του στην ανάδειξη των λαογραφικών θησαυρών της. Οραμα­τίστηκε την έκδοση ενός περιοδικού, που θα μετέφερε κάθε στοιχείο του παρελθόντος και θα κατέγραφε την καθημερινή πνευματική ζωή της Ηπείρου. Με τη συνδρομή του τότε Μητροπολίτη των Ιωαννίνων Σπυρίδωνα (Βλάχου) — του κατοπινού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών — στο περιβάλλον του οποίου ζούσε και κινούνταν ο στόχος του υλοποιήθηκε. Το 1926, με την επιμέλεια των Περικλή Βιζουκίδη (Βερολίνο), Γεώργιου Αναγνωστόπουλου (Αθήνα) και Αλκιβιάδη Κοντοπάνου (Γιάννινα) εκδόθηκε το περιοδικό σύγγραμμα «Ηπειρωτικά Χρονικά». Ο Αλκιβιάδης Κοντοπάνος ανέλαβε την επιμέλεια ύλης, τη συγγραφή των προλογικών σε διάφορους τόμους σημειωμάτων και άλλα.

Παράλληλα, έκανε διαλέξεις και διοργάνωνε παραστάσεις κλασικών έργων στα Γυμνάσια που δίδασκε. Έτσι, συνέβαλε σημαντικά στην ανανέωση της μεγάλης παράδοσης της Ηπείρου.

Βιβλιογραφία

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 131-132

Σούρλας Ευριπίδης, Αλκιβιάδης Κοντοπάνος. Ενώ συμπληρούται διετία από το θάνατό του, Ηπειρωτική Εστία 6 (1957), 899 - 900

Γεννήθηκε στο χωριό Καλωτά Ζαγορίου. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο σχολείο του χωριού του. Έπειτα μετέβη στα Ιωάννινα, όπου υπήρξε μαθητής του Αθανασίου Ψαλίδα και ξεχώρισε για την επιμελημένη παιδεία, τη σύνεση και τα ηθικά του προτερήματα. Είχε έφεση στα γράμματα κι αφιέρωνε πολύ χρόνο στη μελέτη και τη συγγραφή.

Ασχολήθηκε με το εμπόριο. Ήταν φιλότεχνος και ανήκε στους οπαδούς των θεωριών υπέρ του δημοτικισμού του Ιωάννη Βηλαρά.

Το 1820 στα Ιωάννινα είχε την ιδιότητα του Προεστώτα και υπέγραψε τα Σιουρούτια του Νεχαγιέ Ζαγορίου. Ο Ιωάννης Λαμπρίδης τον αναφέρει ως Χριστόδουλο Οικονομάτη.

Έγραψε διάφορα κείμενα τα οποία δεν διασώθηκαν, εκτός από ορισμένες επιστολές του προς τον λόγιο Ι. Οικονόμου, οι οποίες φανερώνουν τον πλούτο των φιλολογικών του γνώσεων.

 

Βιβλιογραφία

Αραβαντινός Παναγιώτης, Βιογραφική Συλλογή Λογίων της Τουρκοκρατίας, εισαγωγή - επιμέλεια Κ. Θ. Δημαράς, Ιωάννινα, Εκδ. Εταιρεία Ηπειρωτικών Μελετών, 1960,  90

Μέρτζιος Γεώργιος, Λόγιοι Ζαγορίσιοι επί Τουρκοκρατίας, Το Ζαγόρι μας, 129 (1988) 164

Παπαζήσης Δημήτριος, Βιογραφική συλλογή λογίων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας (Ηπείρου – Θεσσαλίας – Μακεδονίας), Ηπειρωτική Εστία 26 (1977) 225

Σακελλαρίδης Θανάσης, Πνευματικοί άνθρωποι του χωριού μη επιζώντες. Λογοτέχνες – Δημοσιογράφοι – Συγγραφείς, Η Καλουτά μας 8 (1991) 162