Τα Τακούτσια

Την ίδια εποχή που ο Περικλής δημιουργεί τα Περικλούτσια (1920-30 περίπου), στο ίδιο χωριό (Κάτω Πεδινά) ένας άλλος βιολιστής, ο Τάκης Καψάλης, μαζί με τα παιδιά του και ένα ανήψι του θα δημιουργήσει την διασημότερη και μακροβιότερη κομπανία του Ζαγορίου, τα Τακούτσια. Σταθερά της μέλη μέχρι το 1987, οπότε απεχώρησαν λόγω ηλικίας από την ενεργό δράση, ήταν οι γιοι του Κώστας ή Κ’τσός, προσωνύμι που οφείλονταν στην αναπηρία του (βιολί), Σπύρος (λαούτο) και Γιώργος (τραγούδι και δεύτερο κλαρίνο) και ο ανεψιός του Χρήστος Καψάλης (ή Ζιούλης) ο οποίος επιβλήθηκε τόσο με την τραγουδιστική του τεχνική όσο και με τις καινοτομίες του στο ντέφι (έπαιζε με τα δύο χέρια). Με τα Τακούτσια συνεργάστηκαν πολλά μεγάλα κλαρίνα της εποχής, ζαγορίσια και μη. Από τους πρώτους προπολεμικά ήταν ο Σταύρος Κόντος από το Μονοδένδρι, και ακολούθησε για μικρό διάστημα ο Τάσος Χαλκιάς. Αυτοί όμως οι οποίοι διαμόρφωσαν ουσιαστικά τον ήχο της θρυλικής αυτής κομπανίας ήταν κατά χρονολογική σειρά συμμετοχής: ο Φίλιππας Ρούντας (από τα Δολιανά), ο Χρόνης Καψάλης (από τα Κάτω Πεδινά, μετοικήσας στη Ζίτσα, πατέρας του γνωστού Σταύρου Καψάλη που ζει σήμερα στην Αθήνα) και από το 1963 ο πολύ γνωστός Γρηγόρης Καψάλης, από τους τελευταίους εν ζωή ζαγορίσιους μουσικούς.

Περιστασιακά, παλιότερα είχε συμμετάσχει και ο φημισμένος Κίτσος Χαρισιάδης και αργότερα ο γιος του Γιάννης, από την Κληματιά. Επίσης με τα Τακούτσια συνεργάστηκε για μικρό διάστημα ο Κώστας Χαρισιάδης (δάσκαλος ή μάστορας του Λευτέρη Σαρρέα), ο οποίος ήταν γαμπρός στα Κάτω Πεδινά.

Γιώργος Κοκκώνης