Γεννήθηκε στα Ιωάννινα, αλλά καταγόταν από το Βραδέτο Ζαγορίου. Ήταν γιατρός, ο οποίος εκπόνησε ιστορικές και ηθογραφικές μελέτες που δημοσιεύτηκαν σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Έργα του είναι τα :

Περί της εν Μολοττία της Ηπείρου πόλεως Πασσαρώνος, Φιλολογικός Σύλλογος Κων/πόλεως, 1877

Λόγος πανηγυρικός εις τον νεομάρτυρα Γεώργιον, Αθήναι 1885

Ηπειρωτικά, Αττικόν Ημερολόγιον 1886

Περί των εν Ηπείρω ηφαιστείων,Αττικόν Ημερολόγιον 1887

Το Σπήλαιον και η υπόγειος της Γορατζής, Ετήσιον Ημερολόγιον Κ. Σκόκου 1887

Η Δραμπάτοβα και αι εν αυτή διασκεδάσεις των Ιωαννιτών, Αττικόν Ημερολόγιον 1889

Βιβλιογραφία

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 340

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 67

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα αλλά καταγόταν από το Βραδέτο Ζαγορίου. Στα Ιωάννινα έλαβε τη βασική μόρφωση. Ακολούθως μετέβη στην Ιταλία όπου σπούδασε και παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.

Βιβλιογραφία

Μέρτζιος Γεώργιος, Λόγιοι Ζαγορίσιοι επί Τουρκοκρατίας, Το Ζαγόρι μας, 129 (1988) 171

Γεννήθηκε στον Ανθρακίτη Ζαγορίου. Σπούδασε στην Ακαδημία Βελλάς κι έπειτα στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από όπου πήρε και το Διδακτορικό του Δίπλωμα.

Από το 1982 δίδαξε σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος Α/θμιας Εκπ/σης Ν. Πρέβεζας.  Διατέλεσε πρόεδρος Δασκάλων και Νηπιαγωγών των Νομών Κέρκυρας και Ιωαννίνων. Τώρα υπηρετεί ως Προϊστάμενος Επιστημονικής και Παιδαγωγικής Καθοδήγησης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηπείρου.

Δημοσίευσε πολλά άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά σχετικά με το σχολείο και το παιδί. Εισηγήθηκε σε συνέδρια και ημερίδες πολλά θέματα που άπτονται της Ιστορίας της Εκπαίδευσης, της Παιδαγωγικής και Διδακτικής.

Εξέδωσε δυο βιβλία:

Μεθόδιος Ανθρακίτης: Ο Φιλοσοφών διαφόρως από τους Αριστοτελικούς, το έτος 2000.  

Λάμπρος Φωτιάδης: Ο Ηπειρώτης Διδάσκαλος του Γένους, έκδοση Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ν. Ιωαννίνων, το έτος 2002.

Ένα ακόμη βιβλίο, Λεξικό για τους μαθητές των Δ΄, Ε΄, ΣΤ΄ τάξεων του Δημ. Σχολείου, εκδόθηκε το έτος 2007 από τη συγγραφική ομάδα στην οποία συμμετείχε.

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και Θεωρητική Γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ασχολήθηκε ερευνητικά με την έννοια του ύφους στην ποίηση και ειδικότερα στον Οδυσσέα Ελύτη. Δημοσίευσε άρθρα σε επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά και συμμετείχε ως εισηγητής σε συνέδρια. Εισηγήσεις του είναι :

Γλωσσικές ανιχνεύσεις στα Ελεγεία της Οξώπετρας του Οδυσσέα Ελύτη, 1^ο Παγκόσμιο Επιστημονικό συνέδριο για τον Ελύτη (Κως 1994)

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη : μία κειμενογλωσσική ανάγνωση του έργου, Ετήσιο Συνέδριο Γλωσσολογίας (Θεσσαλονίκη 1995)

Η σχέση του Οδυσσέα με τον Υπερρεαλισμό, Συνέδριο για το κίνημα του Υπερρεαλισμού στην Ελλάδα (Πάτρα 1995)

Έχει ασχοληθεί ερευνητικά με την εκπαιδευτική κατάσταση των Τσιγγάνων στην Ισπανία και την Ιταλία και με το πεζογραφικό έργο του Γιώργου Χειμωνά.

Έχει δημοσιεύσει τα ακόλουθα βιβλία :

Ο Επισκέπτης, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2000

Sueño del mar, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2001

Τα πυροτεχνήματα, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2003

Η ομορφιά σου, (Αφήγημα) Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2006

Το μεγάλο κακό / Το μεγάλο καλό (Μυθιστόρημα)

Έλσα Ντεπάλμα (Θέατρο)

Το νερό γνωρίζει, (Αφήγημα), Εκδ. Διάσελο, 2007

Κρακ, (Μυθιστόρημα σε τρεις πράξεις), Εκδ. Διάσελο, 2008

Ο Συν και ο Πλην, Εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης, 2009

Υπό έκδοση:

Η μπέμπα (Ένας γυναικείος μονόλογος)

Adversus mortem (Ένας αντρικός μονόλογος)

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη (Μετάφραση)

Από το βιβλίο του «Ο Συν και ο Πλην» παραθέτουμε ένα απόσπασμα :

«Εμένα με λένε Ιωάννη μίλησε πρώτος ο γυμνός και μόνο εσύ από εδώ και στο εξής το όνομά μου θα γνωρίζεις. Και εμένα Δούλο απάντησε ο ματωμένος και αρκεί που δεν με δάγκωσες. Έχω έναν παθολογικό και ανεξέλεγκτο φόβο για τα σκυλιά και τα δόντια τους και καθόλου τον φόβο μου δεν τον ελέγχω είπε και πήγε μέσα στα χέρια τού γυμνού άντρα και τριγύρω τους τυλίχθηκε. Ό,τι μου ζητήσεις θα κάνω και ό,τι μου ζητάς θα κάνω του είπε. Τι ξέρεις να κάνεις; τον ρώτησε ο γυμνός άντρας και έξαψη μεγάλη τον είχε καταλάβει. Γραφή και Ανάγνωση γνωρίζω είπε και είμαι και πολύ καλός Ακροατής. Ο γυμνός άντρας τραβάει το ρούχο από το φύλο του και όρθιος σηκώνεται μπροστά στον ματωμένο. Κοίτα με του λέει και η φωνή του σαν ξεψυχισμένη και σαν να τελειώνει η φωνή του κοίτα με. Τη μορφή μου ολόκληρη και το σχήμα μου ολόκληρο από εδώ και στο εξής εσύ μονάχα θέλω να θυμάσαι. Πάει καιρός πολύς καιρός επέρασε και ούτε που θυμάμαι πόσος. Και όλον αυτόν τον πολύ καιρό να γράψω ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο θέλω. Και έτοιμο μέσα στο μυαλό μου το βιβλίο είναι και τα νοήματά του όλα κατασταλαγμένα νοήματα. Αλλά τα καταραμένα δαχτυλίδια βαραίνουν τα δάχτυλά μου τα νεκρά και καμία κίνηση να κάνω δεν μπορώ και έτσι άγραφο το έτοιμο βιβλίο μου είναι είπε ο γυμνός άντρας και όσο μιλούσε τόσο η φωνή του όλο και πιο πολύ να χαμηλώνει και να βαθαίνει μέχρι που σαν ψίθυρος άρχισε να ακούγεται. Τώρα όμως εσύ! Εσύ! Τώρα εγώ μπορώ! Μπορώ! Σε εσένα θα τα λέω και εσύ θα τα γράφεις. Και θα καθόμαστε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Καμία μου λέξη και κανένα μου νόημα να μην σου διαφεύγει. Και μόνο τα γράμματά σου να προσέχεις να είναι όμορφα και καθαρά. Γιατί όλοι το βιβλίο αυτό θα πρέπει μετά να το διαβάσουνε και μόνο εσύ θα φροντίσεις το βιβλίο στα πέρατα να φθάσει και το νησί όλοι στο εξής θα το γνωρίζουνε μόνο από το βιβλίο αυτό και από τίποτε άλλο. Και στο εξής Η Νήσος Βίβλος θα ονομάζεται. Βίβλος. Από την χαρά του ούρλιαξε ο άλλος και έσκυψε και φίλησε τα πόδια τού γυμνού άντρα. Και γέμισαν αίματα τα γυμνά πόδια τού άντρα. Σήκω του είπε ο άντρας σήκω. Κι αμέσως Συγγνώμη του είπε και με θαλπωρή και σαν πρώτη φορά στη ζωή του άρχισε να γλύφει πολλές φορές το πρόσωπο τού άλλου μέχρι που το πρόσωπο τού άλλου καθόλου αίμα δεν είχε πια και γυάλιζε τώρα από τα αγαπημένα σάλια τού γυμνού άντρα. Και ο Δούλος σπαρταρούσε και σαν οι αισθήσεις του να χάνονταν οριστικά και σαν να λιποθυμούσε. Κρατήσου του είπε ο γυμνός άντρας. Κρατήσου. Εδώ μέσα κλεισμένοι θα ζούμε και θα γράψουμε μαζί το πρώτο και το τελευταίο βιβλίο στον Κόσμο. Ναι είπε ο Δούλος ναι. Μαζί. Τα χέρια τους μπλέξανε και γείρανε κάτω στο αρχαίο χώμα τής σπηλιάς και εκεί η σπηλιά τούς τύλιξε στον ύπνο της».

Βιβλιογραφία

Παπανικολάου Φίλιππος Χρ., Μια διαφορετική παρουσίαση βιβλίου, Το Ζαγόρι μας 340 (2006), 9

Παπατσίμπα Χρύσα, Η ομορφιά σου του Δημήτρη Τσεκούρα, Το Ζαγόρι μας 340 (2006), 9

Υφαντής Νίκος Θ., Δημήτρη Τσεκούρα, Η ομορφιά σου – Ποίηση, Το Ζαγόρι μας 337 (2006), 9

Γεννήθηκε στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου περίπου στα 1870. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο χωριό του και ύστερα μετέβη στην Αλεξάνδρεια όπου βρισκόταν ο πατέρας του. Μόλις τελείωσε το Γυμνάσιο κι έχοντας μάθει άπταιστα γαλλικά, πήγε στη Γαλλία με τη βοήθεια εκλεκτών ελληνικών οικογενειών, όπως του Σαλβάγου, του Μπενάκη, του Τσαλδάρη. Εδώ σπούδασε την Ιατρική και ειδικεύθηκε στη Χειρουργική - Γυναικολογία. Όταν επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια, έστησε την Ιπποκράτειο κλινική μαζί με τον ιατρό κ. Παρώδη και την επάνδρωνε με εκλεκτό εκπαιδευμένο προσωπικό.

Ήταν εκλεκτός ιατρός, αλλά και μεγάλος πατριώτης. Ξεσήκωσε τους Έλληνες - Αιγυπτιώτες για τη Μάχη στο Σαραντάπορο και ναύλωσαν ένα καράβι, το εξόπλισαν και το μετέτρεψαν σε πλωτό νοσοκομείο.

Πήγαινε συχνά στο Παρίσι στους Καθηγητές του κι ενη­μερωνόταν επιστημονικά πάνω στην επιστήμη του. Έγραψε επιστημονικές εργασίες που τυπώθηκαν και κυκλοφόρησαν σε σπουδαία γαλλικά και γερμανικά περιοδικά.   

Βιβλιογραφία

Δάνος Δ., Μιχαήλ Ιωάνν. Τσατσάνης, ιατρός χειρούργος, Ηπειρωτική Εστία 6 (1957), 392

Φωτιάδου Ερμηνεία, Ιατροί, Βίοι Παράλληλοι 1870 - 1943, Ιωάννινα, 1997, 70 - 71

Γεννήθηκε στο Μαυροβούνι, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια. Τέλειωσε το Δημοτικό στα Ιωάννινα το 1949 και φοίτησε το Γυμνάσιο Αρρένων. Τελείωσε με μεγάλες δυσκολίες λόγω της απώλειας και των δύο γονιών του το Γυμνάσιο Πωγωνιανής το 1955. Έπειτα, κατέφυγε στην Αθήνα όπου έκανε διάφορες εργασίες οσότου κατέληξε στη χρυσοχοΐα. Πήρε δίπλωμα μελισσοκόμου, αλλά συγχρόνως ασχολήθηκε με τα γράμματα και παρακολουθούσε διαρκώς την πνευματική κίνηση. Έγραφε ποιήματα σε περιοδικά της Αθήνας. Το 1968 επέστρεψε στην Ήπειρο και εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα. Συμμετείχε στις κοινωνικές δραστηριότητες του Δήμου και σε Συλλόγους και έγραφε  στο τοπικό περιοδικό «Κόνιτσα» και δημοσίευε ποιήματα, διηγήματα, άρθρα σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά.

Έγραψε τα ακόλουθα βιβλία :

Η Κόνιτσα και τα χωριά της, ³1994

Ο Αώος και η φύση του, ³2001

Το χρονικό της Καλλιθέας, Αντιστασιακό, ²1988

Μνήμες και Μνημεία. Από την Εθνική Αντίσταση 1941 – 1944, Γιάννινα 2007

Ο Θεοφάνης Τουλούπης γεννήθηκε στα Κάτω Πεδινά Ζαγορίου. Εδώ τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο κι έπειτα φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή και τη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία.

Τα πρώτα του χρόνια ως δάσκαλος τα υπηρέτησε σε σχολεία του νομού Θεσπρωτίας. Αργότερα μετατέθηκε στην Αττική, όπου υπηρέτησε μέχρι τη συνταξιοδότησή του σε σχολεία της ευρύτερης περιοχής των Αθηνών. Το 1965 έκανε με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. μεταπτυχιακές σπουδές στο Μόναχο της Γερμανίας στη Φιλοσοφία και τις Επιστήμες της Αγωγής.

Υπήρξε Πρόεδρος του «Συλλόγου Διδασκάλων και Νηπιαγωγών Ανατολικής Αττικής «Ο Σωκράτης», Πρόεδρος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος, ιδρυτικό μέλος της Διδασκαλικής Συνδικαλιστικής Κίνησης. Επίσης, ήταν συνεργάτης και συνεκδότης των περιοδικών «Ενδοχώρα» και «Δοκιμασία».

Ήταν πολυμαθέστατος, πολυγραφότατος, άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας αλλά και γνώστης ξένων γλωσσών όπως της γαλλικής και γερμανικής. Μετέφρασε έργα μεγάλων δημιουργών της παγκόσμιας λογοτεχνίας, αποσπάσματα των οποίων σε μετάφρασή του διδάσκονται οι μαθητές της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συνέγραψε και μοίρασε δωρεάν πάρα πολλά βιβλία.

Στα βιβλία του εντάσσονται τα «Εκπαίδευση και πολιτική εγκλεισμών : μελετήματα για μια εκπαίδευση με ανθρωποκεντρική διάσταση» και «Φωνή Δεσμία», από όπου παραθέτουμε δύο ποιήματά του :

ΜΙΑ ΟΙΜΩΓΗ

Διάβασε γράμματα παλιά των φίλων

μίλησε με τα πρόσωπα

που μες την ευτυχία τους ξεχνούν.

Στων πικραμένων του γονιών βυθίστηκε

τα μάτια τα μισόλογα

καθώς ξυπνούσαν τα πουλιά

για να ραμφίσουν τον καημό της μέρας

στην παλάμη τους.

Μάταια

δε φτάνει το φτερό του χρόνου

να μην ξυπνήσει τ' όνειρο της εφηβείας

την οιμωγή του φθινοπώρου.

Μια οιμωγή

μες τα βαθιά μεσάνυχτα

με τα βαριά τα βλέφαρα

τον νικημένου.

ΜΟΛΠΗ

Πουλιά κυνηγημένα απ’ άγριον άνεμο χάθηκαν

όσοι στα μάτια έκλειναν τα φέγγη του μαγιού.

Μαλαματένια άχνη σκόρπισε το σύννεφο

στην άμμο του πικρού μας του γιαλού.

Τη μολυβένια πλάκα τους πιθώνουν τα ουράνια

λυγίζουν οι ψηλές βουνοκορφές

κι ολοφυρμένα πρόσωπα μένουν στα φτωχικά μας,

που τ’ αυλακώνουν πινελιές βυζαντινές.

Γέρνουν τα δέντρα και σφαλούν στους δρόμους που διαβήκαν,

στις απαλάμες των παιδιών δεν πέφτουνε πουλιά.

Μεσάνυχτα βυθίζουνε στα φρένα μας τα ράμφη

απ’ τα παράθυρα της μνήμης τ’ ανοιχτά.

Κρύο λεπίδι χώνεται στα έργα μας η μέρα,

ματώνει το φακιόλι της αυγής.

Στην ερημιά μας μάχεται γυναίκα ζαγορίσια,

κλωνάρι φορτωμένο τον καημό της γης.

Βιβλιογραφία

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 66

Τουλούπης Φάνης, Το Ζαγόρι μας, 260 (1999) 9

Β.Τ., Το Ζαγόρι μας, 379 (2010) 17

Γεννήθηκε και διέμεινε στα Κάτω Πεδινά Ζαγορίου έως το 1947. φοίτησε στις πρώτες πέντε τάξεις του μονοθεσίου Δημοτικού Σχολείου της γενέτειράς του και στην τελευταία τάξη του 4^ου Ελισαβέτειου εξαθεσίου Δημοτικού Σχολείου Ιωαννίνων, όπου μετακόμισε η οικογένειά του λόγω των εμφύλιων συγκρούσεων που είχαν επεκταθεί σε πολλές περιοχές της ορεινής Ηπείρου. Μετά την περάτωση των γυμνασιακών σπουδών στη Ζωσιμαία Σχολή το 1954 σπούδασε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.

Το 1989 διορίστηκε δάσκαλος στο νομό Ξάνθης και τοποθετήθηκε σε μουσουλμανικό σχολείο της ορεινής περιοχής των Πομάκων. Την περίοδο 1963-65 μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το Φεβρουάριο του 1967 έλαβε υποτροφία κι απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Επιστήμες της Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Το Μάρτιο του 1983 επιλέχθηκε Σύμβουλος Εκπαίδευσης Εξωτερικού, υπεύθυνος για την οργάνωση και λειτουργία των Ελληνικών Σχολείων στη Γαλλία κι έπειτα στην Ελβετία με συμβουλευτικά, εποπτικά και διοικητικά καθήκοντα. Ακολούθως, τοποθετήθηκε με απόσπαση στην Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι. Από το 1986 έως συνταξιοδότησή του το 1995 υπηρέτησε ως Σχολικός Σύμβουλος Π.Ε.

Έχει δημοσιεύσει εργασίες παιδαγωγικού, ψυχολογικού, κοινωνιολογικού και λαογραφικού περιεχομένου σε περιοδικά, εκδόσεις πρακτικών συνεδρίων και εφημερίδες.

Ενδεικτικά αναφέρονται :

Η δημοτική μας γλώσσα και οι αγώνες για την καθιέρωσή της, Σχολείο και Ζωή 7 – 8 (1964)

Για μια καθιέρωση νέου τρόπου αξιολόγησης των ικανοτήτων των μαθητών, Σχολείο και Ζωή 5 – 6 (1966)

Η ιδιοτυπία της διδακτικής ενέργειας στα μουσουλμανικά σχολεία, Επιστημονικό Βήμα του Διδασκάλου, Νοέμβριος - Δεκέμβριος (1966)

Εναλλακτικές δυνατότητες για τους νέους που εγκαταλείπουν το σχολείο. Συμπεράσματα και προτάσεις, Πρακτικά Α’ Ευρωπαϊκού Συνεδρίου, Αθήνα, Έκδ. Γενικής Γραμματείας Λαϊκής Επιμόρφωσης, 1987

Θέσεις και προτάσεις για τη δοκιμαστική εφαρμογή των νέων προγραμμάτων στο Δημοτικό Σχολείο, Πρακτικά Α’ Πανελλήνιου Εκπαιδευτικού Συνεδρίου, Αθήνα, Έκδ. «Φήμιος» Ιθάκης, 1989

Το ενιαίο Σχολείο στον Ευρωπαϊκό χώρο. Πρόταση για την καθιέρωσή του στη χώρα μας, Επιστημονικό Βήμα του Διδασκάλου, 3 (Φθινόπωρο 1991)

Η εισαγωγή των μαθημάτων ειδικόττηας στην Α/βάθμια εκπαίδευση : προβλήματα και προοπτικές, Νεοελληνική Παιδεία, 24 (Άνοιξη 1992)

Σχολική επίδοση και ένταξη των παλιννοστούντων ομογενών και αλλοδαπών μαθητών, Ελεύθερο Παιδαγωγικό Βήμα, 2 (Μάϊος – Ιούνιος 1994)

Έργα του είναι :

Η ζωή μας και η ιστορία μας. Στοιχεία πολιτισμού (σε συνεργασία), Ιωάννινα, Έκδ. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, 1989 (1991, 1992, 1993)

Η Μορφωτική Σχέση, Αθήνα, Έκδ. Gutemberg, παιδαγωγική σειρά, 1995 (Μετάφραση από τη γαλλική γλώσσα του βιβλίου με τίτλο «La relation educative» του Marcel Postic)

Στα βυζαντινά χρόνια, βοήθημα Ιστορίας για το μαθητή Ε’ Δημοτικού, Αθήνα, Έκδ. Σμυρνιωτάκης, 1998

Στα νεότερα χρόνια, βοήθημα Ιστορίας για το μαθητή ΣΤ’ Δημοτικού, Αθήνα, Έκδ. Σμυρνιωτάκης, 1998

Η μεθοδολογία της Εκπαιδευτικής Έρευνας, Αθήνα, Έκδ. Σμυρνιωτάκης, 1998

Στα αρχαία χρόνια, βοήθημα Ιστορίας για το μαθητή Δ’ Δημοτικού, Αθήνα, Έκδ. Σμυρνιωτάκης, 1999

Ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου σε κρίση, Αθήνα, Έκδ. Γρηγόρη, 2013

Γεννήθηκε στο Καβαλλάρι Ζαγορίου. Φοίτησε στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου Καβαλλαρίου και στη συνέχεια σε Δημοτικό Σχολείο στα Ιωάννινα με διδασκάλους τους Κ. Κώττη, Φ. Καζαντζή και τους Ζαγορισίους Κων. Λαζαρίδη, Φρ. Τζιόβα καί Λαζ. Λέκκο κι έπειτα στη Σύρο και την Ραφήνα Αττικής. Το Σεπτέμβριο του 1949 επέστρεψε στα Ιωάννινα και γράφτηκε στην «Καπλάνειο» Σχολή Ιωαννίνων, όπου είχε δάσκαλό του τον Γ. Παπανικολάου. Κατόπιν φοίτησε στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων απ' όπου αποφοίτησε το 1957. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. Άσκησε τη δικηγορία στη Θεσσαλονίκη φτάνοντας μέχρι δικηγόρος Παρ' Αρείω Πάγω.

Υπήρξε συνήγορος σε μεγάλες ποινικές και πολιτικές δίκες, ενώ του προτάθηκε αρκετές φορές να αναλάβει πολιτικά αξιώματα και να συμμετέχει ως υποψήφιος βουλευτής και αρνήθηκε.  

Υπήρξε συντάκτης, ανταποκριτής καί αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλά και της επαρχίας. Επίσης είναι μέλος συλλόγων και σωματείων και νομικός σύμβουλος σε διάφορα έντυπα όπως εφημερίδες, περιοδικά κ.ά.

Δημοσίευσε το 2010 στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο «Καβαλλάρι Ζαγορίου. Οι ρίζες μας».

Βιβλιογραφία

Τόσκας Οδυσσεύς Ι., Καβαλλάρι Ζαγορίου. Οι ρίζες μας, Θεσσαλονίκη 2012

Γεννήθηκε στο Καβαλλάρι Ζαγορίου. Αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο Καβαλλαρίου και κατόπιν φοίτησε στο Σχολαρχείο Γρεβενιτίου. Έλαβε μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία όπου τραυματίστηκε. Διετέλεσε Πρόεδρος της Κοινότητας Καβαλλαρίου κατά τα έτη 1924 – 1925. Διορίσθηκε υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας και του Δημοσίου Ταμείου Δωδώνης κι έπειτα Γραμματέας σε άλλες Κοινότητες. Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση (1942 - 1944) και υπήρξε Πρόεδρος του Εθνικού Αγώνα Καβαλλαρίου. Το χειμώνα του 1944 συνελήφθη από το ΕΑΜ – ΕΔΕΣ και καταδικάστηκε σε θάνατο για τα φρονήματά του, αλλά φυγαδεύτηκε τη νύχτα πριν την εκτέλεσή του.

Διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Διοικήσεως της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Ελλάδας και μέλος του Συλλόγου Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Ιωαννίνων.

Συνέγραψε μονογραφίες ιστορικές, λαογραφικές και εθιμοτυπικές για το Καβαλλάρι, οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Θεωρείται ο κατεξοχήν ιστορικός του χωριού του. Διατηρούσε σημαντική βιβλιοθήκη με βιβλία ακόμη και του 1550 μ.Χ., η οποία όμως καταστράφηκε μαζί με το σπίτι του κατά τον εμπρησμό του χωριού από τους Γερμανούς τον Οκτώβριο του 1943.

Βιβλιογραφία

Τόσκας Οδυσσεύς Ι., Καβαλλάρι Ζαγορίου. Οι ρίζες μας, Θεσσαλονίκη 2012.