ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (1840 - 1911)

Ήταν πρωτότοκος γιος του δάσκαλου του γένους Γεώργιου Γεννάδιου, που καταγόταν από τα Δολιανά Ζαγορίου. Από νεαρή ηλικία επέδειξε έφεση στην ιστορία και τη φιλοσοφία. Σπούδασε στο Μόναχο κι έγινε Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας μέχρι το 1864, όταν παραιτήθηκε από την έδρα του για να αφιερωθεί στην πολιτική. Διετέλεσε συντά­κτης της εφημερίδας «Αθηνά» και εκδότης της εφημερίδας «Σωτηρία» μέχρι το Μάιο του 1897. Τότε σταμάτησε η έκδοσή της εξαιτίας της αρθρογραφίας, η οποία στρεφόταν εναντίον του Βασιλιά Γεώργιου.

Στα έργα του περιλαμβάνονται τα :

Σύντομος ιστορία της Ελλάδος από του έτους 146 π.Χ. μέχρι του 1862 προς χρήσιν των Αγγλικών Σχολείων,

«Η Νέα Ελλάς και η Ελλάς του 1821» που μετάφρασε στα γαλλικά ο Λ. Μενάρ και εκδόθηκε το 1897 στο Παρίσι κ.ά.

Βιβλιογραφία

Βιζουκίδης Περικλής, Η συμβολή των Ηπειρωτών εις το έργον του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ηπειρωτικά Χρονικά 12 (1937) 7

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 120

Παπαζήσης Δημήτριος, Βιογραφική συλλογή λογίων Ελλήνων επί Τουρκοκρατίας (Ηπείρου – Θεσσαλίας – Μακεδονίας), Ηπειρωτική Εστία 25 (1976) 546