Διάσχιση χαράδρας Βίκου (Βίκος - Μονοδένδρι)

 

 

Μήκος διαδρομής: 12,5  χιλιόμετρα

Χρόνος: 5-6 ώρες

Μέγιστο ύψος: 1065 μ.

Ελάχιστο ύψος: 496 μ.

Τύπος εδάφους: Μονοπάτι, καλντερίμι

Σηματοδότηση: Ναι    

 

 

 

Η δημοφιλέστερη και πιο γνωστή διαδρομή στο Ζαγόρι είναι η διάσχιση της χαράδρας του Βίκου που ξεκινάει από το χωριό του Βίκου και καταλήγει στο Μονοδένδρι ή το αντίστροφο. Η διαδρομή κινείται σε ευδιάκριτο και πολύ καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι  και σε αποζημιώνει με την φυσική της ομορφιά.

Για να την πραγματοποιήσει κάποιος πρέπει να έχει αρκετά καλή φυσική κατάσταση καθώς η διάρκειά της είναι τουλάχιστον 5 ώρες, ενώ το τέλος της περιλαμβάνει μια αρκετά κουραστική ανηφόρα, ιδιαίτερα αν η κατάληξη είναι το Μονοδένδρι. Θα πρέπει να έχει υπ' όψη του επίσης πως υπάρχει μόνο μια πηγή, στο μέσο της διαδρομής. Το καλοκαίρι, μέσα στην χαράδρα, κάνει αρκετή ζεστή λόγω της άπνοιας και της αντανάκλασης του ήλιου στα βράχια του φαραγγιού ενώ θα πρέπει να αποφεύγεται όταν έχει έντονη βροχόπτωση  ή όταν τα νερά στην χαράδρα είναι φουσκωμένα. 

Η διαδρομή ξεκινάει από την είσοδο του χωριού Βίκος, απέναντι από την πέτρινη σκεπαστή βρύση. Στο σημείο αυτό υπάρχουν ενημερωτικές πινακίδες με όλες τις διαδρομές που ξεκινούν από εδώ.

Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε αρχικά με ήπια κλίση, μέχρι το πέτρινο εικονοστάσι στην άκρη του γκρεμού. Από εδώ και πέρα το μονοπάτι, χαραγμένο πάνω στην απότομη πλαγιά της χαράδρας, με συνεχόμενες φουρκέτες και πάρα πολλά σκαλοπάτια μας κατεβάζει με ασφάλεια χαμηλότερα. Σε 30 λεπτά περίπου, συναντάμε ένα μικρό μονοπάτι που φεύγει κάτω αριστερά προς την εκκλησία της Παναγίας και τις πηγές του Βοϊδομάτη. Για το Μονοδένδρι συνεχίζουμε ίσια και φτάνουμε σύντομα σε μια διασταύρωση με ενημερωτικές  πινακίδες. Αριστερά πηγαίνει προς το Πάπιγκο, εμείς συνεχίζουμε ίσια μέσα στην χαράδρα. Με ανεβοκατεβάσματα ήπιας κλίσης, διασχίζουμε δύο πέτρινες σάρες, περνάμε ένα μικρό βράχινο πέρασμα και φτάνουμε δίπλα στην κοίτη του φαραγγιού. Η συνέχεια της διαδρομής γίνεται μέσα σε δάσος από βελανιδιές, γαύρους και οστριές  που εναλλάσσονται με μικρά ξέφωτα με θέα τις πανύψηλες, κάθετες πλαγιές της Αστράκας με τα εντυπωσιακά ζωνάρια και τα κοιλώματα που μοιάζουν με μεγάλες σπηλιές. Στα πλατώματα της διαδρομής, τα πολυάριθμα τοιχία, οι γκρεμισμένες πεζούλες και το παλιό εικονοστάσι που συναντάμε, μαρτυρούν την έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα μέσα στην χαράδρα, στο παρελθόν.

Σε 2 ώρες περίπου μετά το ξεκίνημα, φτάνουμε στην πηγή  "Κλήμα". Η βρύση απ' την οποία μπορούμε να προμηθευτούμε νερό βρίσκεται λίγο χαμηλότερα από το μονοπάτι και οι ενημερωτικές ταμπέλες μας βοηθάνε να την εντοπίσουμε εύκολα. Η πραγματική πηγή βρίσκεται στην απέναντι πλευρά της χαράδρας κι έτσι το νερό φτάνει στην βρύση με ένα λάστιχο που έχει τοποθετήσει ο Ορειβατικός Σύλλογος του Πάπιγκου. Απέναντί μας ανοίγεται ο Μέγας Λάκκος, η μεγαλύτερη από τις χαράδρες που καταλήγουν στην κεντρική χαράδρα του Βίκου.

Από εδώ και πέρα το μονοπάτι γίνεται στενό και κακοτράχαλο με πολλά σημεία του να είναι σκαλισμένα πάνω στα βράχια. Τα ανεβοκατεβάσματα της πορείας είναι μεγαλύτερα και πιο απότομα, το φαράγγι γίνεται πιο στενό, πιο επιβλητικό και πιο άγριο.

Σε δεκαπέντε λεπτά μετά το "Κλήμα", συναντάμε το πρώτο δύσκολο σημείο, έναν κάθετο βράχο που τον περνάμε με την βοήθεια μιας στενής ξύλινης ράμπας. Για μεγαλύτερη ασφάλεια, έχει τοποθετηθεί και σχοινί στα πλάγια του βράχου. Σε 45 περίπου λεπτά, και αφού έχουμε περάσει το στενότερο σημείο της χαράδρας, συναντάμε ακόμα ένα βράχινο κατηφορικό σημείο που με την βοήθεια μιας ακόμα ξύλινης ράμπας, μας κατεβάζει μέσα στην κοίτη.

Κινούμαστε στην δεξιά άκρη της κοίτης ώσπου φτάνουμε σε μια σιδερένια σκάλα. Την ανεβαίνουμε και ξανασυναντάμε το μονοπάτι που, φαρδύ και ευδιάκριτο, μας οδηγεί μετά από 30 λεπτά σε μια διασταύρωση. Ο αριστερός κατηφορικός κλάδος συνεχίζει την διάσχιση του φαραγγιού προς το Κουκούλι και τους Κήπους. Για το Μονοδένδρι  ακολουθούμε το δεξί μονοπάτι που είναι αρκετά ανηφορικό αλλά καλογραμμένο, με διαμορφωμένα σκαλιά στα πιο ανηφορικά σημεία του και κάτω από την σκιά των δέντρων. Στο τέλος της ανηφόρας συναντάμε το καλντερίμι που μας οδηγεί στην πλατεία του Μονοδενδρίου.