ΖΑΜΠΟΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Μ. (1953 - )
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη, αλλά ο πατέρας του καταγόταν από τη Λάϊστα Ζαγορίου. Φοίτησε στις τρεις πρώτες τάξεις του Δημοτικού στις Σάπες Ροδόπης, όπου είχαν εγκατασταθεί οι γονείς του. Ωστόσο, ο πατέρας του μετέδωσε την αγάπη για τη Λάϊστα, όπου διατηρείται η πατρογονική εστία από το 1874 έως σήμερα. Το 1962 η οικογένεια μετακόμισε στην Κομοτηνή, όπου τέλειωσε το Β’ Δημοτικό Σχολείο κι ακολούθως το Α’ Γυμνάσιο Αρρένων. Στη συνέχεια, το 1972, μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου τελείωσε την Ιατρική Σχολή του Αριστοελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1982.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του υπηρέτησε ως υπόχρεος εκπαίδευσης (προστάτης οικογενείας) στο Υγειονομικό Σώμα (γραφεύς ιατρός, 1982-83). Μετά την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής υπηρεσίας υπαίθρου στο Αγροτικό Ιατρείο Φανού – Παιονίας – Κιλκίς εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Σχηματάρι Βοιωτίας, όπου από το 1985 έως σήμερα διατηρεί ιδιωτικό ιατρείο γενικής ιατρικής. Παράλληλα, εκπαιδεύτηκε ως ιατρός εργασίας και ασκεί την ιατρική της εργασίας σε επιχειρήσεις.
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος με διάφορα αξιώματα στα Διοικητικά Συμβούλια (μέλος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος) των επιστημονικών εταιρειών και σωματείων : Ελληνική Εταιρεία Ιατρικής της Εργασίας – Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Υγιεινής, Ελληνική Εταιρεία Ιατρικής της Εργασίας και Περιβάλλοντος, Πανελλήνια Ένωση Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, Πανελλήνια Ένωση Ασκούντων της Ιατρική της Εργασίας Ιατρών. Για εννιά χρόνια υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Θηβών (1987-1996). Είναι μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Επαγγελματικής Υγείας (I.C.O.H.)
Το 1991 δημοσίευσε τη μονογραφία του «Εργονομικές αρχές διαμόρφωσης θέσεων εργασίας». Δίδαξε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας (τέως Υγειονομική Σχολή Αθηνών) ως Επισκέπτης Καθηγητής «Στοιχεία εργονομίας» (1992-2000) στην έδρα Επαγγελματικής και Βιομηχανικής Υγιεινής. Βραβεύτηκε στη Λισσαβώνα το 2001 από την Ευρωπαική Επιτροπή για την ανάπτυξη προτύπων στρατηγικών για την προαγωγή της υγείας στους εργασιακούς χώρους.
Με τη λογοτεχνία ασχολείται από τα μαθητικά του χρόνια. Άρθρα του και ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά (Χρόνος Κομοτηνής, Λαϊστινά Νέα, Εν Σχηματαρίω ελεύθερος λόγος, Αυλόγυρος, Πνευματική Ζωή κά).
Κυκλοφόρησε το πόνημα :
Μηδέν, Έκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 19791 (γνώρισε και β’ έκδοση από τις Εκδόσεις Υπόγειο, Θεσσαλονίκη, 1980)
και τις ποιητικές συλλογές :
Επικηρυγμένοι ιχνηλάτες, Εκδ. Κατσάνος, Θεσσαλονίκη 1985
Τα προσφυγικά, Εκδ. Ορειβατικός Σύλλογος Λάιστας Ζαγορίου Ιωαννίνων, 2012
Παραθέτουμε τρία ποιήματά του :
Γυάλινες μορφές
Χύνω την αγωνία μου
στο ποτήρι των αναστεναγμών σου
και πίνω
γουλιά – γουλιά την πίκρα σου.
Καληνύχτα, λοιπόν.
Και, αν δε δεις όνειρα απόψε,
μην τρομάξεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά
που θα στα έχουν κλέψει.
Επίλογος
Τι να πούμε εμείς οι τυφλοί
με σας τους κουφάλαλους ;
Να! Γελοίε!
Μάθαμε την αποστήθιση.
Ξεχάσαμε τη γνώση.
Χάσαμε την κρίση.
Μανιωδώς φορτώνουμε
καλαμπαλίκι στην κεφάλα.
Πληρώνουμε με υστέρηση
από άλλα,
για να φορτώσουμε
το άχρηστο το πράμα,
που, ξεγάνωτοι τενεκέδες
στις πανεπιστημιακές τις έδρες,
καλλιεργούν με περισσή φροντίδα
μέσα σε απαστράπτουσα βλακεία.
Ξεβρακώσαμε και τη Γλώσσα
και εν μία νυκτί τα χάσαμε όλα.
Ήταν μεσοκαλόκαιρο.
Όλοι στον ύπνο τον βαθύ,
όπου (Τότε) έγινε το έγκλημα
στην των ελλήνων τη Βουλή.
Άβουλα και άδοξα
σκοτώσαμε τη Γλώσσα μας.
Άιντε, να συνεννοηθούμε,
τώρα, οι δύο,
μ’ αυτό το γυμνό μονοτονικό.
Ερωτώ, εγώ, ο εγκληματίας,
ο άθλιος φονιάς,
που φώναζα και λαχταρούσα
απ’ έξω εκείνη τη νυχτιά
μεσ’ τη τρελή χαρά.
Ναι. Ναι.
Αποτελειώστε την παιδιά.
Να! Γελοίε!
Πρώτος – πρώτος πήγα και ‘γω
να γδάρω μη και χάσω!
Σγχωρέστε με.
Δε με παίρνει άλλο.
Βοηθάτε με, παρακαλώ.
Έχω ανάγκη από βοήθεια.
Δε θέλω την κατάρρευση του Γένους.
Βιβλιογραφία
Ζαμπογιάννης Θεόδωρος Μ., Να! Γελοίε!, Λαϊστινά Νέα 61 (2012) 7
Σταφυλάς Μιχάλης, Θεόδωρος Μ. Ζαμπογιάννης. Ο Λαϊστινός ποιητής, Λαϊστινά Νέα 50 (2009) 13