Νεγάδες
Παλιό αρχοντοχώρι του Κεντρικού Ζαγοριού. Σήμερα απόμειναν ίχνη της παλιάς δόξας αυτού του μικρού πλέον σε πληθυσμό χωριού. Στους Νεγάδες μετοίκησαν κάτοικοι από το Κοζακιό και τα Χάσια. Εδώ λειτούργησε για ένα χρόνο (1834-35) και η Κεντρική Σχολή Ζαγορίου, που είχε ξεκινήσει στο Κουκούλι με τον Αναστάσιο Σακελλάριο.
Οι Νεγαδιώτες ταξιδεύονταν από πολύ παλιά στη Βεσσαραβία, Μολδαβία, Βλαχιά, Αυστρία, Ρωσία κ.α. Από τον 18ο αιώνα ήδη (1750-1850) οι Νεγάδες παρουσιάζουν σπάνιο πολιτισμό, πλούτο και πολυτέλεια. Σε αυτό συνέβαλλαν ντόπιοι μεγάλοι τιτλούχοι της Βλαχιάς, όπως ο Μιχαήλ Μπότζιος καθώς και η οικογένεια Στούρτζου, η οποία ανέδειξε ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας τον Ιωάννη Αλεξάνδρου (1822-28) και τον Μιχαήλ (1834-49). Άλλοι Νεγαδιώτες ευεργέτες υπήρξαν ο Δημ. Καραστάθης και ο Χατζηγιαννούσης Κώστα Πέτρου.
Οι Νεγάδες γνώρισαν κατά το 19ο αιώνα και δυο φοβερές επιδρομές ληστών. Η πρώτη έγινε το 1822-23 εξαιτίας του Πολυχρόνη, γιου το Χατζη-Μάνθου Γκίνου, που σκότωσε έναν Αλβανό στο Σουλόπουλο για να του πάρει το δισάκι με τις λίρες και η δεύτερη το 1827 που απήγαγαν τη Μπαλάναινα και 14 άλλους Νεγαδιώτες.
βλ. Μακρής Ε., Τα Ζαγοροχώρια, Ιωάννινα 1996
επίσης βλ. βιβλιογραφία για το Ζαγόρι
Όμορφο χωριό χτισμένο μέσα στο δάσος, στην πλαγιά ενός λόφου. Έχει απέραντο πράσινο
Στο κέντρο του χωριού στέκει απείραχτο από τα χρόνια ένα από τα σπανιότερα θρησκευτικά μνημεία του Ελλαδικού χώρου, ο τρισυπόστατος ναός του Αγίου Γεωργίου (Αγίου Γεωργίου, Αγίας Τριάδας και Αγίου Δημητρίου). Έχει επίσης όμορφα αρχοντικά
1940: 187
1951: 129
1961: 132
1971: 61
1981: 79
1991: 74
2001: 48
2011: 19
Το τοπικό πανηγύρι διοργανώνεται κάθε χρόνο γύρω από τον εορτασμό του Αγίου Πνεύματος. Συνήθως ξεκινά την παραμονή το βράδυ και ολοκληρώνεται την επόμενη ημέρα.