Βίτσα

Ονομασία Χωριού
Βίτσα
Εναλλακτικά Ονόματα
Βεζίτσα ή Βεΐτσα
Συναρτώμενοι οικισμοί
Έως το 1961 υπήρχαν δύο οικισμοί, Άνω και Κάτω Βίτσα (Βίτσες). Ως το 1820, μαζί με το Μονοδέντρι αποτελούσαν μια κοινότητα. Στη Βίτσα συμπτύχθηκαν και άλλα μικρά χωριά, ο Άγιος Ιωάννης (Κορνήσια), ο Άγιος Νικόλαος (Λειβαδάκια) και ο Άγιος Αθανάσιος
Υψόμετρο (μέτρα)
960
Τοπολογία
Στις νοτιοανατολικές πλαγιές της κορυφής Στούρος της Πίνδου, στην είσοδο του φαραγγιού του Βίκου, στο βόρειο τμήμα της περιφερειακής ενότητας Ιωαννίνων
Κάτοικοι (απογρ. 2011)
102
Στοιχεία ιστορίας

Στα χρόνια του Δεσποτάτου, το 1361, η Βίτσα με χρυσόβουλο του Σέρβου Δεσπότη Συμεών Παλαιολόγου, παραχωρήθηκε σαν τιμάριο στο Δούκα Ιωάννη Τσάφα Ουρσίνο, όπως και τα Άνω και Κάτω Σουδενά και το Τσερβάρι.
Το 19ο αιώνα (1870) είχε 870 κατοίκους και δυο σχολεία, Ελληνικό και αλληλοδιδακτικό. Στα 1913 με την απελευθέρωση είχε 540 κατοίκους και 76 μαθητές με Αρρεναγωγείο και Παρθεναγωγείο, σύμφωνα με την έκθεση του Αλεξ. Καθάρειου [Βλ. Εργολάβος Σπ., Τα Ζαγοροχώρια στις αρχές του αιώνα μας, σελ 83].
Πολλοί Βιτσινοί αναδείχθηκαν στα γράμματα και στις ευεργεσίες.
Κατά τον Αραβαντινό, απ' τη Βίτσα ήταν ο Ασλάν πασάς των Ιωαννίνων (1600-1612). Τον είχαν πάρει παιδομάζωμα και ήταν γενάρχης της οικογένειας που διοίκησε την Ήπειρο για δυο αιώνες. Το τζαμί στο Κάστρο των Ιωαννίνων φέρει το όνομά του.

βλ. Μακρής Ε., Τα Ζαγοροχώρια, Ιωάννινα 1996

επίσης βλ. βιβλιογραφία για το Ζαγόρι

Φυσικό περιβάλλον

Σκάλα της Βίτσας

Αρχιτεκτονική - Μνημεία

Αρχαίος κτηνοτροφικός οικισμός της Προϊστορικής περιόδου. Σκάλα της Βίτσας

Δημογραφική εξέλιξη
1928: 362
1940: 438
1951: 181
1961: 220
1971: 163
1981: 140
1991: 153
2001: 137
2011: 102
Πανηγύρι

Το τοπικό πανηγύρι διοργανώνεται κάθε χρόνο γύρω από τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Συνήθως το πανηγύρι ξεκινά το βράδυ της 14ης Αυγούστου και κρατά 3 ημέρες.

Επιπλέον, κατά τις τελευταίες μέρες του Οκτώβρη ή τις αρχές του Νοέμβρη διοργανώνεται γλέντι με αφορμή την παραγωγή τσίπουρου.