ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία και Θεωρητική Γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Ασχολήθηκε ερευνητικά με την έννοια του ύφους στην ποίηση και ειδικότερα στον Οδυσσέα Ελύτη. Δημοσίευσε άρθρα σε επιστημονικά και λογοτεχνικά περιοδικά και συμμετείχε ως εισηγητής σε συνέδρια. Εισηγήσεις του είναι :
Γλωσσικές ανιχνεύσεις στα Ελεγεία της Οξώπετρας του Οδυσσέα Ελύτη, 1ο Παγκόσμιο Επιστημονικό συνέδριο για τον Ελύτη (Κως 1994)
Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη : μία κειμενογλωσσική ανάγνωση του έργου, Ετήσιο Συνέδριο Γλωσσολογίας (Θεσσαλονίκη 1995)
Η σχέση του Οδυσσέα με τον Υπερρεαλισμό, Συνέδριο για το κίνημα του Υπερρεαλισμού στην Ελλάδα (Πάτρα 1995)
Έχει ασχοληθεί ερευνητικά με την εκπαιδευτική κατάσταση των Τσιγγάνων στην Ισπανία και την Ιταλία και με το πεζογραφικό έργο του Γιώργου Χειμωνά.
Έχει δημοσιεύσει τα ακόλουθα βιβλία :
Ο Επισκέπτης, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2000
Sueño del mar, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2001
Τα πυροτεχνήματα, (Θέατρο) Εκδ. Οδός Πανός, 2003
Η ομορφιά σου, (Αφήγημα) Εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2006
Το μεγάλο κακό / Το μεγάλο καλό (Μυθιστόρημα)
Έλσα Ντεπάλμα (Θέατρο)
Το νερό γνωρίζει, (Αφήγημα), Εκδ. Διάσελο, 2007
Κρακ, (Μυθιστόρημα σε τρεις πράξεις), Εκδ. Διάσελο, 2008
Ο Συν και ο Πλην, Εκδ. Πολύχρωμος Πλανήτης, 2009
Υπό έκδοση:
Η μπέμπα (Ένας γυναικείος μονόλογος)
Adversus mortem (Ένας αντρικός μονόλογος)
Η Αποκάλυψη του Ιωάννη (Μετάφραση)
Από το βιβλίο του «Ο Συν και ο Πλην» παραθέτουμε ένα απόσπασμα :
«Εμένα με λένε Ιωάννη μίλησε πρώτος ο γυμνός και μόνο εσύ από εδώ και στο εξής το όνομά μου θα γνωρίζεις. Και εμένα Δούλο απάντησε ο ματωμένος και αρκεί που δεν με δάγκωσες. Έχω έναν παθολογικό και ανεξέλεγκτο φόβο για τα σκυλιά και τα δόντια τους και καθόλου τον φόβο μου δεν τον ελέγχω είπε και πήγε μέσα στα χέρια τού γυμνού άντρα και τριγύρω τους τυλίχθηκε. Ό,τι μου ζητήσεις θα κάνω και ό,τι μου ζητάς θα κάνω του είπε. Τι ξέρεις να κάνεις; τον ρώτησε ο γυμνός άντρας και έξαψη μεγάλη τον είχε καταλάβει. Γραφή και Ανάγνωση γνωρίζω είπε και είμαι και πολύ καλός Ακροατής. Ο γυμνός άντρας τραβάει το ρούχο από το φύλο του και όρθιος σηκώνεται μπροστά στον ματωμένο. Κοίτα με του λέει και η φωνή του σαν ξεψυχισμένη και σαν να τελειώνει η φωνή του κοίτα με. Τη μορφή μου ολόκληρη και το σχήμα μου ολόκληρο από εδώ και στο εξής εσύ μονάχα θέλω να θυμάσαι. Πάει καιρός πολύς καιρός επέρασε και ούτε που θυμάμαι πόσος. Και όλον αυτόν τον πολύ καιρό να γράψω ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο θέλω. Και έτοιμο μέσα στο μυαλό μου το βιβλίο είναι και τα νοήματά του όλα κατασταλαγμένα νοήματα. Αλλά τα καταραμένα δαχτυλίδια βαραίνουν τα δάχτυλά μου τα νεκρά και καμία κίνηση να κάνω δεν μπορώ και έτσι άγραφο το έτοιμο βιβλίο μου είναι είπε ο γυμνός άντρας και όσο μιλούσε τόσο η φωνή του όλο και πιο πολύ να χαμηλώνει και να βαθαίνει μέχρι που σαν ψίθυρος άρχισε να ακούγεται. Τώρα όμως εσύ! Εσύ! Τώρα εγώ μπορώ! Μπορώ! Σε εσένα θα τα λέω και εσύ θα τα γράφεις. Και θα καθόμαστε πολύ κοντά ο ένας στον άλλον. Καμία μου λέξη και κανένα μου νόημα να μην σου διαφεύγει. Και μόνο τα γράμματά σου να προσέχεις να είναι όμορφα και καθαρά. Γιατί όλοι το βιβλίο αυτό θα πρέπει μετά να το διαβάσουνε και μόνο εσύ θα φροντίσεις το βιβλίο στα πέρατα να φθάσει και το νησί όλοι στο εξής θα το γνωρίζουνε μόνο από το βιβλίο αυτό και από τίποτε άλλο. Και στο εξής Η Νήσος Βίβλος θα ονομάζεται. Βίβλος. Από την χαρά του ούρλιαξε ο άλλος και έσκυψε και φίλησε τα πόδια τού γυμνού άντρα. Και γέμισαν αίματα τα γυμνά πόδια τού άντρα. Σήκω του είπε ο άντρας σήκω. Κι αμέσως Συγγνώμη του είπε και με θαλπωρή και σαν πρώτη φορά στη ζωή του άρχισε να γλύφει πολλές φορές το πρόσωπο τού άλλου μέχρι που το πρόσωπο τού άλλου καθόλου αίμα δεν είχε πια και γυάλιζε τώρα από τα αγαπημένα σάλια τού γυμνού άντρα. Και ο Δούλος σπαρταρούσε και σαν οι αισθήσεις του να χάνονταν οριστικά και σαν να λιποθυμούσε. Κρατήσου του είπε ο γυμνός άντρας. Κρατήσου. Εδώ μέσα κλεισμένοι θα ζούμε και θα γράψουμε μαζί το πρώτο και το τελευταίο βιβλίο στον Κόσμο. Ναι είπε ο Δούλος ναι. Μαζί. Τα χέρια τους μπλέξανε και γείρανε κάτω στο αρχαίο χώμα τής σπηλιάς και εκεί η σπηλιά τούς τύλιξε στον ύπνο της».
Βιβλιογραφία
Παπανικολάου Φίλιππος Χρ., Μια διαφορετική παρουσίαση βιβλίου, Το Ζαγόρι μας 340 (2006), 9
Παπατσίμπα Χρύσα, Η ομορφιά σου του Δημήτρη Τσεκούρα, Το Ζαγόρι μας 340 (2006), 9
Υφαντής Νίκος Θ., Δημήτρη Τσεκούρα, Η ομορφιά σου – Ποίηση, Το Ζαγόρι μας 337 (2006), 9