ΠΡΙΜΙΚΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ (1901 - 1989)

Γεννήθηκε στο χωριό Λάιστα Ζαγορίου. Σε ηλικία 5 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του στην Καβάλα, όπου είχε ήδη εγκατασταθεί κι εργαζόταν ο πατέρας του. Ασχολήθηκε από μικρός με τη δημοσιογραφία και υπήρξε ανταποκριτής πολλών εφημερίδων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το 1922 εξέδωσε μαζί με τον Γρ. Βικιρετζή την «Καμπάνα», την πρώτη εικονογραφημένη εφημερίδα στην Καβάλα και το 1926 την εβδομαδιαία εφημερίδα «Ο χρόνος», η οποία έκλεισε το 1930. Ακολούθησε η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος». Το 1931 ανέλαβε μαζί με τους Ιωάννη Μουτσοκάπα και Νικόλαο Αξαρλή την εφημερίδα «Ταχυδρόμος», την οποία είχαν ιδρύσει λίγο νωρίτερα οι Μήτσος Αθανασιάδης, Νικόλαος Αξαρλής και Ιορδάνης Βλάχος. Η επανίδρυση της εφημερίδας και η καθημερινή κυκλοφορία της αποτέλεσε σταθμό για τον τύπο της πόλης. Ο Ιωάννης Πριμικίδης υπήρξε Διευθυντής της εφημερίδας, ο Ιωάννης Μουτσοκάπας διαχειριστής και ο Νικόλαος Αξαρλής αρχισυντάκτης. Η συνεργασία των τριών διατηρήθηκε μέχρι το θάνατό τους. Η εφημερίδα κέρδισε την εκτίμηση όχι μόνο των κατοίκων της Καβάλας αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης.

Παράλληλα, ο Πριμικίδης με τις επαφές του με πολιτικούς παράγοντες επηρέασε τις εξελίξεις και τα πολιτικά πράγματα της πόλης. Ο πόλεμος του 1940 τον οδήγησε στην αυτοεξορία του στη Βέροια προκειμένου να αποφύγει τη Βουλγαρική Κατοχή. Επέστρεψε στην Καβάλα το 1945 και βρήκε μια πόλη οικονομικά κατεστραμμένη από τον πόλεμο. Ο Πριμικίδης αφιερώθηκε στην οικονομική ανάσταση της πόλης αναλαμβάνοντας την προεδρία του Λιμενικού Ταμείου Καβάλας. Ισοπέδωσε το χερσαίο ανατολικού τμήμα του λιμανιού και δημιούργησε ευρείς δρόμους και πολλά οικόπεδα για ανοικοδόμηση. Κατόπιν, εκποίησε τα οικόπεδα παρέχοντας ευκολίες πληρωμής σε επιχειρηματίες. Το ίδιο έπραξε και σε άλλα σημεία της πόλης συμβάλλοντας στην εκβιομηχάνισή της. Έτσι, ξεκίνησε αμέσως η ανοικοδόμηση, δημιουργήθηκαν εργοστάσια και βιοτεχνίες που απασχόλησαν χιλιάδες εργαζομένους ανεξάρτητα από πολιτικά κριτήρια και παρουσιάστηκε έκρηξη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στην Καβάλα. Ενδεικτικά αναφέρονται η ανέγερση της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων, η κατασκευή της Ιχθυόσκαλας, η δημιουργία του Κόμβου Φαλήρου και του ομώνυμου Πάρκου και Αθλητικού και Κοινωνικού Κέντρου, η ανέγερση του νέου Μουσείου, του Πολυϊατρείου του ΙΚΑ, του Διοικητηρίου, του ΚΤΕΛ, της Στρατιωτικής Λέσχης, του Ταχυδρομικού Μεγάλου και του Μεγάρου του Λιμενικού Ταμείου, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος για 40 χρόνια.

Επίσης, υπήρξε Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Επαρχιακών Εφημερίδων, Πρόεδρος του Τοπικού Προσκοπικού Συνδέσμου Καβάλας, εμπνευστής και ιδρυτής του Μορφωτικού και Αθλητικού Συλλόγου «Αισχύλος».

Παράλληλα, αναζήτησε την έκφραση μέσα από το θεατρικό λόγο. Εξέφρασε τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής του αλλά και τις ιδέες και τις ανησυχίες του μέσα από τα κείμενά του. Έγραψε θεατρικά έργα, τα οποία είχαν ανέβει από τον «Αισχύλο» κι άλλους θεατρικούς συλλόγους της εποχής του, όπως ο Καλλιτεχνικός Όμιλος Καβάλας. Αναλάμβανε ο ίδιος την επιμέλεια των παραστάσεων. Σημαντικότερη είναι η «Θεατρική Τριλογία» του, η οποία αποτελείτο από τις οπερέτες – όπως τις ονόμαζε ο ίδιος – με τίτλους «Ασπρούλα», Γκιουλινάρ» και «Ο Μαχαραγιάς Αρανταμπούλ». Άλλο θεατρικό του είναι το «Έτσι θα συνέβαινε και σήμερα». Επίσης, δικό του είναι το πόνημα «Γυμνάσιος Λαυριώτης, η ζωή του και 304 συνταγές του».

Βιβλιογραφία

Πέγιου Ευθυμία Γ., Βόλτα στην Καβάλα του χθες, Ψηφίδες Ιστορίας 1922-1960, Εκδ. Δημοτική Βιβλιοθήκη Καβάλας, 2010