ΚΑΡΑΤΖΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (ΨΕΥΔ. ΜΙΧΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΗΣ) (1914 - ;)

Γεννήθηκε στους Κήπους (Μπάγια) Ζαγορίου, αλλά σε ηλικία 4-5 ετών μετακόμισε στο Κουκούλι. Εκεί τελείωσε το Δημοτικό και στη συνέχεια φοίτησε στο Σχολαρχείο της Μπάγιας. Το 1928 μπήκε στη Ριζάρειο Σχολή ως υπότροφος. Αποφοίτησε το 1933 και σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με υποτροφία. Παράλληλα, διορίστηκε ψάλτης στον Άγιο Δημήτριο Κηφισιάς. Πήρε το πτυχίο Θεολογίας και μετακόμισε στο Βόλο  μαζί με τους γονείς του. Έλαβε μέρος στο Αλβανικό έπος και έφτασε μέχρι το βαθμό του λοχαγού. Το 1945 διορίστηκε στο νεοσύστατο τότε Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Νομού Μαγνησίας και το 1947 επιστρατεύτηκε για δύο χρόνια. Το 1949 τοποθετήθηκε Διευθυντής της Υπηρεσίας έως το 1979, όταν παραιτήθηκε με το βαθμό Διευθυντή Α’. Διετέλεσε Πρόεδρος και μέλος διαφόρων Σωματείων, Ιδρυμάτων και Οργανισμών του Νομού Μαγνησίας. Επίσης, έλαβε πολλές διακρίσεις, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο Αργυρός Σταυρός του Β. Τάγματος Γεωργίου του Α’ και ο Χρυσός Σταυρός του Φοίνικος.

Παραθέτουμε ένα ποίημα που δημοσίευσε στο περιοδικό «Το Ζαγόρι μας» :

Μπορείς ;

Στον κόσμο μέρος να μου βρεις μπορείς ;

να τραγουδούν τ’ αηδόνια αιώνια

γλυκά και αξημέρωτα τον έρωτα ;

Στα σύγνεφα, στον ουρανό, στον ήλιο και στ’ αστέρια

χειμώνες καλοκαίρια

μπορείς μια ζήση να μου βρεις

που η αγάπη ολημερίς

ολάνθιστη θα μένει και θα μας περιμένει, μπορείς ;

Σε κόσμους ξέμακρους μπορείς

κάποια γωνίτσα να μου βρεις

ν’ ανθίξουνε στ’ αλήθεια

χαρές και καρδιοχτύπια

σαν τ’ Απριλιού τα λούλουδα

σαν του βαγιού τα μάγια, στα πλάγια, μπορείς ;

Σε πέλαγα και σε στεριές,

σε γκρέμια και σ’ ανηφοριές, δροσοπηγές

μ’ αγάπης γάργαρο νερό

μπορείς στ’ αλήθεια να μου βρεις, μπορείς ;

Αγάπη ασυννέφιαστη

αληθινή κι’ αιώνια

ξέρεις που θάβρω, να μου πεις

σαν αστραπή να τρέξω

στης δροσομάνας το νερό

να ξαποστάσω να χαρώ

τις πίκρες να ξεχάσω,

τις πίκρες και τα βάσανα

τον πόνο και το δάκρυ

όπου δεν έχουν τελειωμό

ούτε αρχή ούτε άκρη ;

Απ’ την ερημιά που μ’ έξωσε

μπορείς με κάποιον τρόπο, ας είναι και με κόπο –

να με τραβήξεις και να βρεις

κάπου αλλού έναν τόπο

που οι ψυχές να σμίγουνε

και οι καρδιές θα λυώνουν

π’ αγάπη ανυπόκριτη

παντοτεινή κι’ αιώνια,

που ο καιρός δε θα περνά

ούτε κι αυτά τα χρόνια, μπορείς ;

Στον κόσμο μέρος να μου βρεις μπορείς ;

που οι αγάπες μας ποτές

ποτές να μην πεθαίνουν

παρά να μένουν πάναγνες

αληθινές κι αιώνιες

ως τη στερνή, τη ζήση μας

ως τη στερνή πνοή μας, μπορείς ;

Τέτοια μια αγάπη να μου βρεις, μπορείς ;

Έργα του είναι τα :

Τραγούδια…Δάκρυα…Στεναγμοί, Βόλος 1991 (με το ψευδώνυμο Μίχος Κουκούλης)

Ένα Απρόσμενο Σαφάρι: Τανζανία – Κένυα. Εκεί όπου το…Όνειρο, η…Γοητεία, οι…Αντιθέσεις και το…Μυστήριο είναι καθημερινότητα, Βόλος 1999

Βιβλιογραφία

Κουκούλης Μίχος, Μπορείς ;, Το Ζαγόρι μας 158 (1991) 7