ΒΑΛΑΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Ο Κώστας Βαλάνος γεννήθηκε στον Ελαφότοπο Ζαγορίου. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στους Ασπραγγέλους όπου δημιούργησε οικογένεια. Δίδαξε ως ελληνοδιδάσκαλος σε σχολεία του Ζαγορίου και του Πωγωνίου. Ασχολήθηκε από τα εφηβικά του χρόνια με τη λογοτεχνία. Οι στίχοι του είναι επηρεασμένοι από το Δημοτικό τραγούδι και τον Κρυστάλλη. Στο Γιαννιώτικο λεύκωμα του 1913 «Ηπειρωτική Ψυχή» δημοσιεύτηκε και το αφήγημά του «Η φλογέρα που σκοτώνει». Ο Κώστας Βαλάνος πέθανε στους Ασπραγγέλους πριν από τον πόλεμο του ’40.

Παραθέτουμε το κείμενό του «Βρύση του χωριού» :

Η βρύση του χωριού

Σ' ένα πλατάνι φουντωτό, σ' ένα ψηλό πλατάνι,

κάτω 'πο τάσπρα μάρμαρα, κ' από τα χαμοκλάδια

τρέχει μια βρύση δροσερή, τρέχει μια βρύση κρύα

μ' ένα γλυκό και λαγαρό, μ' ένα νερό περίσσιο.

Τριγύρω της απλώνονται κηπάρια μαγεμένα

που πέρνουν απ' τη βρύση τους την ομορφιά, τη χάρη,

το γλέντι, την απόλαυση, τον πλούτο, τη γλυκάδα.

Είναι βασίλισσα αυτή σε μαρμαρένιο θρόνο·

ένα χωριό περίμορφο σκλάβο κρατεί κοντά της,

που κάθε αυγή και δειλινό, βράδυ και μεσημέρι

στα πόδια της τη λατρειά και την αγάπη φέρει.

Είν’ του χωριού η πεταχτή και γελαστή ψυχή σου

με τες χαρές τες άδολες, τ' αθώα της παιγνίδια,

που στολισμένη στέκεται, χειμώνα καλοκαίρι.

Στους πλατανιού τον ίσκιο εκεί, στα κρυσταλλένια της νερά

γίδια, βοσκοί και πρόβατα το μεσημέρι κάνουν.

Κάθε νυχτιά καλοκαιριού φεγγαροφωτισμένη

τ' αηδόνια τα γλυκόλαλα τα κάλλη της υμνάνε.

Βιβλιογραφία

Βαλάνος Κώστας, Η βρύση του Χωριού, Το Ζαγόρι μας 51 (1982), 2