ΑΛΑΜΠΟΡΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Γεννήθηκε στην Επισκοπή Ημαθίας, αλλά κατάγεται από το Ζαγόρι. Τέλειωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας. Το 1995 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της «Με αισιοδοξία στο μέλλον» και λίγα χρόνια αργότερα τη δεύτερη με τίτλο «Διόδια Ζωής». Και οι δύο συλλογές επανεκδόθηκαν. Το 2011 εξέδωσε τη συλλογή με τίτλο «Του χρόνου και της αρμονίας».

Διακρίθηκε με πρώτο έπαινο από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών (ΕΕΛ), με τρίτο βραβείο από τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Β.Ε., από την Εταιρεία Τεχνών Πολιτισμού και Επιστημών Κερατσινίου Πειραιώς με τρίτο βραβείο και πρώτο έπαινο, καθώς και τρίτο βραβείο από το περιοδικό ΚΕΛΑΙΝΩ. Επιπλέον, βραβεύτηκε από την εταιρεία Αργοναυτών Θεσσαλονίκης. Έχει συμμετάσχει με διάκριση και επιτυχία στους Δελφικούς αγώνες της Π.Ε.Λ. και στον πανελλήνιο διαγωνισμό τεχνών και πολιτισμού Πειραιώς το 2007. Έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ Θάσου, στον Ερωτικό Μάιο καθώς και στην παγκόσμια ημέρα ποίησης Θεσσαλονίκης επί συνεχή έτη. Βραβεύτηκε, επίσης, για το ποίημα «ΠΑΡΩΝ – ΑΠΩΝ» από το περιοδικό Δευκαλίων ο Θεσσαλός.

Παρουσίασε μέλη και συγγραφείς της Ε.Λ.Β.Ε. Έργα της συμπεριλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες, λεξικά ποίησης και έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει προσκληθεί επανειλημμένως από τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια.

Είναι μέλος της Ε.Λ.Β.Ε. της Αμφικτιονίας Ελληνισμού και της Π.Ε.Λ. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Φίλοι της Ποίησης και της Φιλοσοφίας» μαζί με την Λίνα Σπεντζάκη, τον Βασίλη Πετρίδη, τον Φάνη Ζβε και τον Ζαχαρία Προδρόμου. Είναι συνεργάτιδα του περιοδικού «Ηπειρωτικά Γράμματα».

Παρατίθενται δύο ποιήματά της :

Αποσύνθεση

Τούτο το μίζερο βλέμμα
ξεμάκραινε την ανάσα της ζωής.
Οι  συστοιχίες των δέντρων
άνοιγαν δρόμους θανάτου.

Τραγούδια ανεμισμένα
σχεδίαζαν τα μάτια
μες τον καθρέφτη της καρδιάς.

Η αγαπημένη εικόνα,
σβήνεται στο μέλλον του σήμερα.

Δεν είσαι πουθενά.

Μες το μυαλό κινείσαι ανάδρομα,
αλητεύεις αδέσποτα στο χρόνο,
καταλαμβάνοντας το φάσμα
του χθες, του σήμερα, του αύριο.

Αποσυντίθεσαι.

Εκτίθεμαι

Ό,τι κι αν λέω,
ό,τι κι αν γράφω,
με απλότητα ενεργώ.

Εκτίθεμαι στη θύελλα
του χωροχρόνου.

Ταξίδια ξεκινώ…

Σε λευκές σελίδες
ζωγραφίζω σκέψεις:
ιδεατά τοπία!

Αποθανατίζω στιγμές,
εικόνες, παρουσίες.

Στοχάζομαι
με αλλόκοτο προορισμό,
το σφιχταγκάλιασμα του ανέμου.

Βροχή αγάπης συνταιριάζω
με φως που αχνοχαράζει,
στου Σύμπαντος τα βάθη.