Τσεπέλοβο - Οικία Δώρη (σήμερα Αναστασίου Δούβαλη)
Ανώγειο: οντάς.
Εξαιτίας των μεγάλων φθορών του σοβά, οι εσωτερικοί τοίχοι του οντά επενδύθηκαν με ξύλο. Γραπτός διάκοσμος, με έντονες αναφορές στο ροκοκό, έχει απομείνει στο τμήμα του τοίχου πάνω από τη μεσάντρα. Επίσης, έχει απομείνει στο τύμπανο και στο εσωράχιο τοξωτού υπέρθυρου αβαθούς τραπεζοειδούς κόγχης, που αναπτύσσεται στο κέντρο της μεσάντρας. Στο τύμπανο απεικονίζεται συμβατικό εξοχικό τοπίο με σπίτια, ενώ στο εσωράχιο έχει ζωγραφιστεί έναστρος ουρανός με λίγα σύννεφα. Στον κάθετο τοίχο επάνω από το τοξωτό υπέρθυρο αναπτύσσεται κακότεχνη ανοιχτή αυλαία με κορδόνια. Μία άλλη σύνθεση, η οποία έχει καλυφθεί από την ξύλινη επένδυση και τη γνωρίζουμε από φωτογραφική αποτύπωση, παρίστανε συμβατικό εξοχικό τοπίο με δέντρα και δύο υπερμεγέθη πουλιά να ακροπατούν επάνω στα φυλλώματα των δέντρων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα φίδι που περιελίσσεται στον κορμό ενός δέντρου.
Οι διακοσμήσεις ακολουθούσαν τη γνωστή οριζόντια διάταξη σε τρεις επάλληλες ζώνες.
Σε εντοιχισμένη λίθινη πλάκα στον εξωτερικό τοίχο της οικίας είναι χαραγμένη η χρονολογία: «1852».
Σε άλλη λίθινη πλάκα αναγράφεται η χρονολογία: «1860».
Και οι δύο πλάκες είναι εντοιχισμένες στον εξωτερικό τοίχο του μοναδικού δωματίου (οντά) που έφερε ζωγραφικό διάκοσμο.
Η διώροφη οικία ανήκε στον Κωνσταντίνο Δώρη, ο οποίος ανακαίνισε στα 1866 το παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων, προσφέροντας 8000 γρόσια. Η οικία έχει επισκευαστεί από την 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Στέφανος Τσιόδουλος, Η ζωγραφική των σπιτιών του Ζαγορίου, τέλη 18ου - αρχές 20ού αιώνα. Ιστορική και πολιτισμική προσέγγιση, Ριζάριο Ίδρυμα, Αθήνα 2009