Μονοδένδρι - Οικία Τσάντη
Ισόγειο: «χειμωνιάτικο» μαντζάτο και προθάλαμος «χειμωνιάτικου» μαντζάτου.
Μαντζάτο: ο διάκοσμος αναπτύσσεται σε τρεις επάλληλες οριζόντιες ζώνες. Στη ζωφόρο παριστάνεται συνεχές τοπίο με δέντρα. Στη μεσαία ζώνη παριστάνονται δύο παραθαλάσσια ή παρόχθια τοπία μέσα σε ελλειψοειδή πλαίσια, στο υγρό στοιχείο των οποίων απεικονίζεται αντίστοιχα από ένα ιστιοφόρο. Εκατέρωθεν των τοπίων διατάσσονται ορθογώνια πλαίσια με μεγάλα άνθινα ροκοκό μοτίβα. Η κατώτερη ζώνη καλύπτεται από διακοσμητικό πλέγμα διασταυρούμενων χιαστί γραμμών.
Προθάλαμος: παριστάνονται αντρική μορφή σε κατατομή με όπλο, λιοντάρι, ανάποδα κρεμασμένος λαγός και μία κεφαλή λιονταριού. Η αντρική μορφή φοράει φουστανέλα και στο κεφάλι φέρει φέσι. Από τη μέση της κρέμεται σπάθη.
Κτητορική λίθινη επιγραφή στη δυτική γωνία της κύριας όψης : «…ΠΑΡ… / ..ΟΣ ΟΙΚΟΣ … / ΔΙΑ ΔΑΠΑΝΗΣ ΤΟΥ / ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΝΘΟΥ / …Α.: . Η ΕΝ ΕΤΗ / 1843: ΜΑΙΟΥ: 17».
Από την 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων «συγκρατήθηκαν προληπτικά με πανιά οι χαριτωμένες λαϊκές ζωγραφιές που σώζονται σε δωμάτιο του ισογείου». Τα πανιά παραμένουν μέχρι σήμερα (2005). Σύμφωνα με τη σημερινή ιδιοκτήτρια, το χειμωνιάτικο μαντζάτο του ισογείου ήταν το δωμάτιο του «τοκετού». Εκεί παρέμενε η λεχώνα σαράντα ημέρες. Από το ταβάνι κρέμονται τρεις κρίκοι στους οποίους προσδένονταν σκοινιά για τη διευκόλυνση του τοκετού. Σύμφωνα πάντα με την ιδιοκτήτρια, ο διάκοσμος απέβλεπε στο να κάνει πιο ευχάριστη τη διαμονή της λεχώνας.
Στέφανος Τσιόδουλος, Η ζωγραφική των σπιτιών του Ζαγορίου, τέλη 18ου - αρχές 20ού αιώνα. Ιστορική και πολιτισμική προσέγγιση, Ριζάριο Ίδρυμα, Αθήνα 2009