Βίτσα - Οικία Χατζή (σήμερα ξενώνας Νικολάου Βασδέκη)
Ανώγειο: κρεβάτα.
Αναπτύσσεται σε οριζόντιες επάλληλες ζώνες. Από τη ζωφόρο σώζεται μόνο ένα τμήμα, στο οποίο απεικονίζεται η Σεβαστούπολη. Τα σπίτια είναι κόκκινα και ο περιβάλλων χώρος πράσινος. Στη θάλασσα πλέουν ιστιοφόρα καράβια και το λιμάνι είναι προστατευμένο με χοντρή αλυσίδα, η οποία εμποδίζει την είσοδο ανεπιθύμητων πλοίων. Στη μεσαία ζώνη διατάσσονται ορθογώνια πλαίσια, που φέρουν στο εσωτερικό τους άνθινο διάκοσμο σε ομοιόμορφο κάμπο. Στην ίδια ζώνη συναντάται και το γνώριμο θέμα του ανοιχτού παραπετάσματος με κορδόνια καθώς πλαισιώνει μπουκέτο με άνθη.
Εξωτερική εγχάρακτη εντοιχισμένη πλάκα πάνω από την είσοδο της οικίας: «1849 / ΙΟΥΝΙΟΥ / 20 / ΓΕΩΡΓΙ-/ΟΣ ΣΤΕ/ΦΑΝΟΥ».
Ο ιδιοκτήτης, επειδή είχε προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους απέκτησε το επώνυμο Χατζής. Σύμφωνα με πληροφορίες, που έδωσε ο χιονιαδίτης ζωγράφος Νικόλαος Δ. Λιάτσης στον ιερέα Γεώργιο Παΐσιο, την οικία Χατζή διακόσμησε ο χιονιαδίτης ζωγράφος Νικόλαος Θεολ. Παπαδιαμάντης χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του «εφ’ υγρώ». Εκτός από την κρεβάτα διακοσμήσεις έφεραν και δύο οντάδες. Η άσχημη κατάσταση, στην οποία είχε περιέλθει η οικία, είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν μεγάλες φθορές στο ζωγραφικό διάκοσμο. Από αυτόν μπόρεσαν να διασωθούν κάποια τμήματα, τα οποία βρίσκονταν στο χώρο της κρεβάτας.
Ο συντηρητής Ιωάννης Λιούγκος έχει διασώσει ένα αποτοιχισμένο τμήμα, το οποίο παριστάνει άποψη παραθαλάσσιας πόλης.
Στέφανος Τσιόδουλος, Η ζωγραφική των σπιτιών του Ζαγορίου, τέλη 18ου - αρχές 20ού αιώνα. Ιστορική και πολιτισμική προσέγγιση, Ριζάριο Ίδρυμα, Αθήνα 2009