Μέλισσα η φαρμακευτική, μελισοβότανο

Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα. Είναι πολυετής πόα, με βλαστό τετραγωνικό, πολύκλαδο, ύψους 40-80 εκατ., με φύλλα μεγάλα αυγοειδή, λίγο πριονωτά. Τα άνθη του είναι άσπρα ή ωχρόλευκα ή ροδίζοντα, με χαρακτηριστική μυρουδιά λεμονιού.

Αναμφίβολα είναι το «μελισσόφυλλον» του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη, όπως και τα «μελίτταινα» και «μελίταιον». Είναι φυτό που το υπέργειο τμήμα του περιέχει αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, στην παρασκευή ηδύποτων και στην φαρμακοποιία. Αποξηραμένο πίνεται σαν τσάι και θεωρείται τονωτικό, ορεκτικό, αντισπασμωδικό και ευστόμαχο. Επίσης είναι άριστο μελισσοτροφικό, κατά την άνθισή του προσελκύει πολλές μέλισσες και χρησιμοποιείται από τους μελισσοκόμους για την συλλογή των «πουλιών» που φεύγουν από την κυψέλη. Παλιότερα δεν υπήρχε μελισσοκόμος που να μην είχε φυτεμένο μελισσοβότανο κοντά στα μελίσσια του.