Μακρίνο

Πήρε το όνομά του, κατά την τοπική παράδοση, από την οσία Μακρίνη, αδελφή του Μ. Βασιλείου. Πολύ παλιά το όνομα του χωριού ήταν Μακρίνη. Αρχικά ήταν ένα πολύ μικρό χωριουδάκι. Αυξήθηκε από τη μετοίκηση πολλών οικογενειών από τους διαλυθέντες οικισμούς Θεοδοσίου, Πετρίτσας και Κουκουρούντζου. Το 19^ο αιώνα είχε 450 κατοίκους, στις αρχές του 20^ου περίπου 300 και το 1913 140 κατοίκους και 23 μαθητές στο σχολείο. Μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα, όπως μας πληροφορεί ο Λαμπρίδης, μιλούσαν βλάχικα. Ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Ιωαννίκιος (1815-1854), ο οποίος καταγόταν από το Μακρίνο, εξοβέλισε τη βλάχικη γλώσσα από το χωριό του. Για το λόγο αυτό οι Ρουμουνιστές έκαψαν το σχολείο (Παρθεναγωγείο) στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Το 1943 πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς.

Ως ευεργέτες αναφέρονται οι Χριστόδ. Καφασίδης, Δ. Λογιωτατίδης, Χάιδω Τσαμπελή, Μητροπολίτης Ιωαννίκιος Ζάγκος, ο ηγούμενος της μονής Άνθιμος Μπανάκος, Νικ. Χρόνης. Τη βρύση του Μπρίσκα την έφτιαξε ο Μεχμέτ Αγάς από το Λιμπόχοβο το 1803.

βλ. Μακρής Ε., Τα Ζαγοροχώρια, Ιωάννινα 1996

επίσης βλ. βιβλιογραφία για το Ζαγόρι