Ανθρακίτης

Πήρε το όνομα του διδασκάλου Μεθόδιου Ανθρακίτη ο οποίος καταγόταν από εκεί.

Ο Αναστ. Βλαχόπουλος αναφέρει ότι το χωριό δεν υπήρχε κατά την κατάληψη της Ηπείρου από τους Τούρκους το 1431. Υπήρχε όμως το Δρυάνοβο που είχε ιδρυθεί κατά την πρώτη επιδρομή των Σλάβων το 540 μ.Χ. και το οποίο ήταν ανάμεσα στα πρώτα 14 χωριά του Κεντρικού Ζαγορίου που συνθηκολόγησαν με τον Σινάν Πασά. Το Δρυάνοβο αναφέρεται σε χρυσόβουλο του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ανδρόνικου του έτους 1319 ως κτήμα του ηγεμόνα της Ηπείρου Συριάνη. Ο ηγεμόνας Συριάνης χάρισε στους Καστρινούς των Ιωαννίνων το Δρυάνοβο, το Τρεστενίκο, τα Σερβιανά και την Αρδομίστα ''ινά εκ των εσόδων επισκευαστεί το Κάστρον''.

Το Δρυάνοβο διαλύθηκε από ένα κοινωνικό περιστατικό. Σε ένα γάμο, από ασήμαντη αφορμή, αλληλοσκοτώθηκαν πολλοί από τα δυο ψίκια. Για να μην υπάρξει συνέχεια αντεκδίκησης ορισμένοι κάτοικοι πήγαν στην περιοχή της Κοζάνης, όπου ίδρυσαν το χωριό Δρυάνοβο και άλλοι στη Βουλγαρία όπου ίδυσαν και εκεί χωριό με το ίδιο όνομα. Όσοι έμειναν στον τόπο τους, συμπτύχθηκαν στο νέο ιδρυθέν το 1513 χωριό Καμνιά, στο οποίο μετοίκησαν και κάτοικοι άλλων διαλυθέντων, εξ αιτίας πανώλης, χωριών όπως: Παλιοκαμνιά, Σκαμνιά και Νεοχώρι που ήταν στη θέση Σοποτσέλια Καλωτάς.

Το 1943 πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Τα κατεστραμμένα σπίτια τα ξαναέφτιαξαν οι κάτοικοί της, όπως ξανάχτισαν μετά τον πόλεμο (1952) εκ θεμελίων την εκκλησία τους, Κοίμηση της Θεοτόκου.

βλ. Μακρής Ε., Τα Ζαγοροχώρια, Ιωάννινα 1996

επίσης βλ. βιβλιογραφία για το Ζαγόρι