ΣΙΜΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ (1914 - 1990)

Γεννήθηκε στους Ασπραγγέλους Ζαγορίου. Αφού αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Ιωαννίνων πήγε στο Κάιρο της Αιγύπτου μέχρι το 1987, όταν επέστρεψε στην Αθήνα.

Ασχολήθηκε με την ποίηση δημοσιεύοντας ποιήματα σε ελληνικές εφημερίδες και περιοδικά του Καΐρου, όπως τα «Φως», «Κλειώ», «Κάιρο», της Αλεξάνδρειας, όπως τα «Ταχυδρόμος», «Ημέρα», «Ανατολή», και της Αθήνας, όπως η «Βραδυνή» και τα «Νεοελληνικά Γράμματα». Έγραψε βιβλίο με θέμα τη δράση και τη ζωή των Ελλήνων στο Κάιρο. Πολλά ποιήματά του μεταφράστηκαν στην Αραβική γλώσσα. Έλαβε επαίνους από διακεκριμένους Έλληνες και Αιγύπτιους κριτικούς. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικόλαος τον παρασημοφόρησε για το έργο του. Για την λογοτεχνική προσφορά του το ελληνικό κράτος του απένειμε ισόβια μηνιαία σύνταξη.

Εξέδωσε τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές :

Πρώτες φλόγες, Κάιρο 1940.

Ελληνική γη, Κάιρο 1952.

Αμαρτωλοί, Κάιρο 1955.

Σκληρή πορεία, Κάιρο 1959.

Παροικιακό λεύκωμα, Κάιρο 1961.

Πυρωμένο σταυροδρόμι, Κάιρο 1977.

Εκείνα τα όνειρα, Αθήνα 1989

Παρατίθενται δύο ποιήματά του :

Καινούργια Ζωή

Στο νου μου να μη έρχεστε ξανά.

Καμμιά σας από σας πόχω γνωρίσει,

Μη μου ξυπνάτε χρόνια μακρυνά

και συννεφιάζετε την ήρεμή μου ζήση.

Όσες κι αν με ποτίσατε χαρές

στης λησμονιάς αράξαν το λιμάνι.

Δεν ήταν ατσαλένιες οι κλωστές

του έρωτά μου, που, για σας έχει πεθάνει.

(…Σα χείμαρρος, σαν αστραποβροντή,

σαν θύελα τη γη π’ αναταράζει

ήρθες Εσύ, σα θεία προσταγή,

σα στρατιά νικήτρια π’ αλλαλάζει).

Στο νου μου να έρχεστε ξανά.

Μεσ’ στην καρδιά μου θρόνιασε μια άλλη.

Και στα ματάκια της που λάμπουν ιλαρά

γνώρισα την αγάπη τη μεγάλη.

Ζωή

Ζωή θα σε ζήσω κι ας είσαι στρωμένη

με πέτρες, τριβόλους, τσουκνίδες κι αγκάθια.

Ζωή θα πατήσω την κάθε σου πέτρα

Δε με σκιάζουν οι πέτρες και τα όσα σου πάθηα.

Ζωή ειν’ ωραία κι πέτρες σου κι όλα.

Κι οι πίκρες που δίνει κι οι θλίψεις που στάζεις.

Τ’ όνομά σου και μόνο, είναι βάλσαμο θείο.

Που λύνει τα μάγια και το νου μας τραντάζεις.

Να ζεις, ν’ αναπνέεις με ήλιο και μπόρες.

Και να ρίχνεσαι, αντρίκια, στης ζωής το αλώνι.

Κι αν σκοντάψεις και πέσεις, μη δειλιάσεις ορθώσου!

Η ζωή τους αντρείους στις κορφές τους σηκώνει…

Βιβλιογραφία

Χ.σ., Σίμος Κώστας, Το Ζαγόρι μας 132 (1989) 35

Λαζαρίδης Κώστας, «Πυρωμένο Σταυροδρόμι» ποιήματα του Κώστα Σίμου, Το Ζαγόρι μας 1 (1978), 8

Τσέτσης Χρήστος, Οι Ηπειρώτες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, Γιάννινα, Εκδ. Τυποεκδοτική Ηπείρου ΕΠΕ, 2003, 388.

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 60