ΜΥΡΣΙΝΗΣ - ΜΑΝΘΟΣ ΑΛΚΗΣ (1903 -)

Γεννήθηκε στο χωριό Ελάτη Ζαγορίου. Έλαβε την εγκύκλια μόρφωση στα Ιωάννινα κι εξακολούθησε τις σπουδές του στη Ρουμανία.

Το ποιητικό του ταλέντο ξεχώρισε πολύ νωρίς και άρχισε να δημοσιεύει στίχους από νεαρή ηλικία σε εφημερίδες και περιοδικά των Ιωαννί­νων με διάφορα ψευδώνυμα. Ακολούθως, έγινε τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων «Ηπειρωτικός Αγών» και «Κήρυξ», συγγράφοντας και χρονογραφήματα, άρθρα, σχόλια, κριτικές με το ψευδώνυμο Άλκης Μυρσίνης, το οποίο διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Κέρδισε την αποδοχή και την αναγνώριση σημαντικών λογίων, δημοσιογράφων και λογοτεχνών της εποχής στα Ιωάννινα, όπως του Χρήστου Χρηστοβασίλη, του Γεώργιου Χατζή - Πελλερέν, του Ευθύμιου Τζάλλα και άλλων.

Οικονομικοί λόγοι τον ανάγκασαν σε ηλικία 20 ετών να καταφύγει στη Ρουμανία μέχρι το 1948, με εξαίρεση τη διετία 1925-27, που επέστρεψε στην Ελλάδα για την εκπλήρωση των στρατιω­τικών του υποχρεώσεων.

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στα Ιωάννινα συνέβαλε στην πολιτιστική ζωή της πόλης, άλλοτε σαν αρχηγός εκπαιδευτικής ομάδας στο σύστημα των Προσκόπων κι άλλοτε σαν λογοτεχνικός συνερ­γάτης του τύπου συνεργαζόμενος κυρίως με την εφημερίδα «Ηπειρωτικός Αγών».

Το 1927 επέστρεψε στη Ρουμανία. Εδώ παρέμεινε για δεκαετίες με έντονη τη νοσταλγία της πατρίδας του. Τα βιώματα και οι εμπειρίες αυτής της περιόδου αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσης των ποιητικών και πεζογραφικών του έργων. Μελέτησε τη ρου­μανική και γαλλική λογοτεχνία και εξακολούθησε το πεζό και ποιητικό του έργο. Δημοσίευσε στίχους και άλλα κείμενα σε ελληνικές εφημερίδες της Ρουμανίας και των Αθηνών (Νέα Εστία).

Το 1948 επέστρεψε στην Ελλάδα λόγω του αναγκαστικού επαναπατρισμού των Ελλήνων από το νέο καθεστώς της Ρουμανίας κι εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Εργάστηκε μέχρι το 1969 στο πρόγραμμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιο­φωνίας. Παράλληλα, άρχισε να επεξεργάζεται και να συγκεντρώνει το διασκορπισμένο σε περιοδικά κι εφημερίδες λογοτεχνικό του έργο, το οποίο εξέδωσε σε αυτοτελή βιβλία. Όμως, το διάστημα αυτό αποτέλεσε και την περίοδο μιας νέας ποιη­τικής και πεζογραφικής δημιουργίας και σύνθεσης δοκιμίων, που αφορούν σε γεγονότα και μορφές του χαμένου ελληνισμού της Ρουμανίας.

Η ποίησή του ξεκινά από το κλίμα του συμβολισμού και στρέφεται στην ανθρωπολατρεία, την τοπολατρεία, τη φυσιολατρεία. Το έργο του αναζητά το βαθύτερο μυστήριο της ζωής, την αυτογνωσία, τη λύτρωση μέσω της έκφρασης:

ΕΝΔΟΣΚΟΠΗΣΗ

Κρατώ το μυστικό του Κόσμου, εγώ

Με το πνεύμα πλατύφτερο, γοργό

Διαλέγω τη σοφία και την πείρα,

Σε βάρκα ή κομψή θαλαμηγό

θαλασσοπόρο μοιάζω ή ναυαγό

Ως πάει να βρει την Καλή Μοίρα.

Εγώ, και του Καλού προσκυνητής

και τ' όμορφου τεχνίτης κι εραστής

Εγώ, κερνώ και τα μεγάλα πάθη,

Ατίθασος αντάρτης κι αρνητής,

Άσεμνος των ειδώλων χλευαστής

Ξεκίνησα απ’ των καιρών τα βάθη.

Εγώ, ο άγριος πόνος κι η χαρά

(Με τα λευκά κι αδύνατα φτερά)

Τ’ ανάλγητο και το περίσσιο μίσος,

Με την καρδιά καλόγνωμη Κυρά

Κι αμφίβολη τη σκέψη, πού μετρά…

Εγώ, η Αρχή κι εγώ το Τέλος; Ίσως…

(Συλλογή: «Κορφολόγημα», 60).

Μέσα από το έργο του ο δημιουργός αναζητά την εξύψωση του ανθρώπου :

ΛΥΤΡΩΣΗ

Των σκλάβων δεν μας ταίριαζεν η Μοίρα

κι η άθλια νωχέλεια του δεσμώτη,

μισήσαμε τη δόξα του προδότη

κι ας ντύνεται αρχοντική πορφύρα.

Ατίθαση, πεισματωμένη η νιότη

ν’ ανοίξουνε, δεν πρόσμενε, τη θύρα

με τη βαριά, ξεκίνησε, τη σφύρα

να χτίσει, να γκρεμίσει αυτή πρώτη.

Ευλογημένη, ας είναι τέτοια ώρα,

μακριά τα διαμαντόχρυσα τα δώρα

οι βάρβαρες χαρές, οι παλλακίδε

Στη γάργαρη της Κασταλίας Κρήνη

η ψυχή μας βυθίζεται και πίνει,

λυτρώτριες να δεχτεί τις Ευμενίδε

(Συλλογή: «Κορφολόγημα», 42)

Στη συλλογή του «Εντολές» αναζητά την ηθική ανάταση, την αυτογνωσία και εκφράζει τη θρησκευτική αγωνία, την εξιδανικευμένη πατριδολατρεία και φυσιολατρεία, το υπαρξιακό άγχος, τη δικαιοσύνη και τον κοινω­νικό ευδαιμονισμό.

Αναφορικά με το πεζογραφικό έργο του διακρίνεται από αφηγη­ματική άνεση, έντονες εικόνες και την αίσθηση του ανθρώπινου. Τα διηγή­ματα και οι νουβέλες του διακρίνονται από τα πλούσια βιώματά του, τις υποβλητικές περιγραφές και διαλόγους που δημιουργούν μια έντονη ατμόσφαιρα.

Στα έργα του εντάσσονται τα :

Ηπειρώται εις την Ρουμανίαν, Αθήναι 1967

Ηπειρώται δημοσιογράφοι στη Ρουμανία, Αθήναι 1970

Κορφολογήματα, Αθήναι 1970.

Όσοι Πιστοί, Αθήναι 1972,

Θυσία στη Λευτεριά, Αθήναι 1973,

Ο Παρθένος, Αθήναι 1976,

Ένας πραγματικός άγγελος, Αθήναι 1977,

Βιβλιογραφία

Θεοδώρου Σάββας, Μνήμη Λογίων του Ζαγορίου του αιώνα που πέρασε, Το Ζαγόρι μας, 262 (2000) 10

Κραψίτης Βασίλης, Λόγιοι της Ηπείρου (1430-1912), Τόμος Α’, Αθήνα, 1979, 391-393

Τζιόβας Φρίξος, Κατάλογος Συγγραφέων Περιοχής Ζαγορίου. (Από τον Μεθόδιο Ανθρακίτη έως σήμερα), Γιάννινα, Εκδ. Το Ζαγόρι μας, 1990, 39

Τσέτσης Χρήστος, Οι Ηπειρώτες, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, Γιάννινα, Εκδ. Τυποεκδοτική Ηπείρου ΕΠΕ, 2003, 235 - 236.