Δίλοφο - Οικία Παναγιώτη Σαχμαλιά (σήμερα Κλειώς Μηλιώτη)
Μαντζάτο κύριας κατοικίας, χαγιάτι διώροφου κτίσματος από όπου οδηγείται κανείς στην εσωτερική αυλή και την κυρίως κατοικία.
Μαντζάτο: οι τοίχοι φέρουν απλά διακοσμητικά σχήματα και ζωγραφιστούς κίονες. Εξίσου απλό διάκοσμο με άνθη, κίονες και ένα σχηματοποιημένο πουλί φέρει και το τζάκι. Περιμετρικά στην ξύλινη οροφή αναπτύσσονται άνθινα διακοσμητικά μοτίβα. Τα πηχάκια της οροφής δημιουργούν ρομβοειδή κάναβο και μέσα στα κενά που προκύπτουν ζωγραφίζεται από ένα άστρο.
Χαγιάτι: Απλή διακόσμηση στους τοίχους που μιμείται ισόδομη τοιχοποιία σε μπλε χρωματισμούς. Από το χαγιάτι μία ξύλινη σκάλα οδηγεί στο ανώγειο του διώροφου κτίσματος. Στους τοίχους του κλιμακοστασίου έχουν ζωγραφιστεί γαλάζιοι κίονες.
Λίθινη εντοιχισμένη πλάκα στην πρόσοψη του διώροφου κτίσματος από το οποίο οδηγείται κανείς στην εσωτερική αυλή και την κυρίως κατοικία φέρει τη χρονολογία: «1865».
Στη λαμαρίνα της αγωνίστρας του τζακιού του κυρίως σπιτιού είναι χαραγμένη η χρονολογία: «1880».
Ο Παναγιώτης Σαχμαλιάς ήταν ταξιδεμένος στο Κάιρο. Αργότερα επέστρεψε μόνιμα στο Δίλοφο όπου και διατηρούσε εμπορικό κατάστημα. Παράλληλα διετέλεσε και επίτροπος στον κεντρικό ναό του χωριού. Το ενδιαφέρον του για το ναό ήταν τόσο μεγάλο ώστε όταν ο ναός κάηκε το 1898, αυτός έφτασε μέχρι τους Άγιους Σαράντα προκειμένου να μαζέψει χρήματα για την ανέγερσή του.
Η οικία κτίστηκε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Υπήρχε και δεύτερο δωμάτιο που διέθετε στο παρελθόν ζωγραφικό διάκοσμο. Οι διακοσμήσεις του αφορούσαν ανθοδοχεία και γεωμετρικά μοτίβα.
Στέφανος Τσιόδουλος, Η ζωγραφική των σπιτιών του Ζαγορίου, τέλη 18ου - αρχές 20ού αιώνα. Ιστορική και πολιτισμική προσέγγιση, Ριζάριο Ίδρυμα, Αθήνα 2009